هر که دیدم چونی از غم به از محتشم کاشانی غزل 525
1. هر که دیدم چونی از غم به فغانست که تو
یار غیری و فغان من از آن است که تو
...
مدعی در مجلسم جا می‌دهد از محتشم کاشانی غزل 526
1. مدعی در مجلسم جا می‌دهد پهلوی تو
تا شود آگاه اگر ناگاه بینم روی تو
...
چون به رخ عرق فشان میکشی از محتشم کاشانی غزل 527
1. چون به رخ عرق فشان میکشی آستین فرو
آب حیات میرود پیش تو در زمین فرو
...
زلف معنبر برفشان گو جان از محتشم کاشانی غزل 528
1. زلف معنبر برفشان گو جان ما بر باد شو
جعد مسلسل بر گشا گو بنده‌ای آزاد شو
...
ای سرو گلندام که داری از محتشم کاشانی غزل 529
1. ای سرو گلندام که داری کمر از مو
بر مو کمری نیست مناسب مگر از مو
...
ای نرد حسن باخته با آفتاب از محتشم کاشانی غزل 530
1. ای نرد حسن باخته با آفتاب و ماه
بر پاکبازی تو زمین و زمان گواه
...
امشب اندر بزم آن پرهیز از محتشم کاشانی غزل 531
1. امشب اندر بزم آن پرهیز فرما پادشاه
دیده را ضبط نگه کار است و دل را ضبط آه
...
باز برخاسته از دشت بلا از محتشم کاشانی غزل 532
1. باز برخاسته از دشت بلا گرد سپاه
آرزو سایه سپه فتنه جنبت کش شاه
...
از نسیم آن خطم در حیرت از محتشم کاشانی غزل 533
1. از نسیم آن خطم در حیرت از صنع اله
کز گل انسان برآورد این عبیرافشان گیاه
...
زهی کرشمهٔ تو را سرمه‌سای از محتشم کاشانی غزل 534
1. زهی کرشمهٔ تو را سرمه‌سای چشم سیاه
دو عالمت نگرستن بهای چشم سیاه
...
یار از جعد سمن‌سا مشک از محتشم کاشانی غزل 535
1. یار از جعد سمن‌سا مشک بر گل ریخته
یاسمن را باغبان بر پای سنبل ریخته
...
جلوهٔ آن حور پیکر خونم از محتشم کاشانی غزل 536
1. جلوهٔ آن حور پیکر خونم از دل ریخته
بندهٔ آن صانعم کان پیکر از گل ریخته
...