بیا ای عشق تمکین مرا از گرد ره بشکن از محتشم غزل 477
1. بیا ای عشق تمکین مرا از گرد ره بشکن
جنون را پیش رو کن عقل را پشت سپه بشکن
گفتمش دم به دم آزار دل زار مکن از محتشم غزل 478
1. گفتمش دم به دم آزار دل زار مکن
گفت اگر یار مکنی شکوه ز آزار مکن
ای پارسای کعبه رو عزم سر آن کو مکن از محتشم غزل 479
1. ای پارسای کعبه رو عزم سر آن کو مکن
راه ریا گم میکنی در قبلهٔ ما رو مکن
چون نمودی رخ به من یک لحظه بدخوئی مکن از محتشم غزل 480
1. چون نمودی رخ به من یک لحظه بدخوئی مکن
شربت دیدار شیرین به ترش روئی مکن
از آن پیش رقیبان مهر ورزدیار من با من از محتشم غزل 481
1. از آن پیش رقیبان مهر ورزدیار من با من
که خواهد بیش گردد کینهٔ اغیار من با من
ساخت شب مرا سیه دود دل فکار من از محتشم غزل 482
1. ساخت شب مرا سیه دود دل فکار من
روزم اگر چنین بود وای به روزگار من
بت پرستی را شعار خود کنم تا یار من از محتشم غزل 483
1. بت پرستی را شعار خود کنم تا یار من
از خدای خود نترسد چون کند آزار من
در ملک بودی اگر یک ذره عشق یار من از محتشم غزل 484
1. در ملک بودی اگر یک ذره عشق یار من
در فلک آتش افکندی آه آتش بار من
یارب که خواند آیت عجر و نیاز من از محتشم غزل 485
1. یارب که خواند آیت عجر و نیاز من
بر شاه بنده پرور مسکین نواز من
به زیر لب سخنگویان گذشت آن دلربا از من از محتشم غزل 486
1. به زیر لب سخنگویان گذشت آن دلربا از من
گره گردیده حرفی در دل او گوئیا از من
ای خدنگ مژهات عقده گشای دل من از محتشم غزل 487
1. ای خدنگ مژهات عقده گشای دل من
حل شده از تو به یک چشم زدن مشکل من
ای به بالا فتنه سرگردان بالای تو من از محتشم غزل 488
1. ای به بالا فتنه سرگردان بالای تو من
ای سراپا ناز قربان سراپای تو من