همچو شمع از مجلست گریان از محتشم کاشانی غزل 454
1. همچو شمع از مجلست گریان و سوزان میرویم
رشک بر رخ تاب در دل داغ بر جان میرویم
...
1. همچو شمع از مجلست گریان و سوزان میرویم
رشک بر رخ تاب در دل داغ بر جان میرویم
...
1. چو نتوانم به مردم قصه آن بیوفا گویم
شبان گه با مه و انجم سحر گه با صبا گویم
...
1. مرا صید افکنی زد زخم و بند افند در گردن
به ابروی کمان دار و به گیسوی کمند افکن
...
1. پا چون کشم ز کوی تو کانجا زمان زمان
میآورد کشاکش عشقم کشان کشان
...
1. بس که به من زر فشاند دست زرافشان خان
دست امید مرا دوخت به دامان خان
...
1. زهی ز دست کرم گسترت کرم باران
فدای دست و دلت جان این درم داران
...
1. رویت که هست صورت چین شرمسار از آن
نقشی است دقت ید صنع آشکار ازان
...
1. تا به کی جان کسی دل بری از هیچ کسان
آفت حسن بتان است هجوم مگسان
...
1. صبا تحیت بلبل به بوستان برسان
درود بنده بخان جهانستان برسان
...
1. ای صبا درد من خسته به درمان برسان
یعنی از من بستان جان و به جانان برسان
...
1. تا بر سپهر از زر انجم بود نشان
دست در نثار تو بادا درم فشان
...