همچو شمع از مجلست گریان و سوزان میرویم از محتشم غزل 454
1. همچو شمع از مجلست گریان و سوزان میرویم
رشک بر رخ تاب در دل داغ بر جان میرویم
چو نتوانم به مردم قصه آن بیوفا گویم از محتشم غزل 455
1. چو نتوانم به مردم قصه آن بیوفا گویم
شبان گه با مه و انجم سحر گه با صبا گویم
مرا صید افکنی زد زخم و بند افند در گردن از محتشم غزل 456
1. مرا صید افکنی زد زخم و بند افند در گردن
به ابروی کمان دار و به گیسوی کمند افکن
پا چون کشم ز کوی تو کانجا زمان زمان از محتشم غزل 457
1. پا چون کشم ز کوی تو کانجا زمان زمان
میآورد کشاکش عشقم کشان کشان
بس که به من زر فشاند دست زرافشان خان از محتشم غزل 458
1. بس که به من زر فشاند دست زرافشان خان
دست امید مرا دوخت به دامان خان
زهی ز دست کرم گسترت کرم باران از محتشم غزل 459
1. زهی ز دست کرم گسترت کرم باران
فدای دست و دلت جان این درم داران
رویت که هست صورت چین شرمسار از آن از محتشم غزل 460
1. رویت که هست صورت چین شرمسار از آن
نقشی است دقت ید صنع آشکار ازان
تا به کی جان کسی دل بری از هیچ کسان از محتشم غزل 461
1. تا به کی جان کسی دل بری از هیچ کسان
آفت حسن بتان است هجوم مگسان
صبا تحیت بلبل به بوستان برسان از محتشم غزل 462
1. صبا تحیت بلبل به بوستان برسان
درود بنده بخان جهانستان برسان
ای صبا درد من خسته به درمان برسان از محتشم غزل 463
1. ای صبا درد من خسته به درمان برسان
یعنی از من بستان جان و به جانان برسان
تا بر سپهر از زر انجم بود نشان از محتشم غزل 464
1. تا بر سپهر از زر انجم بود نشان
دست در نثار تو بادا درم فشان