به دشمن یارئی در قتل خود از یار میفهمم از محتشم غزل 430
1. به دشمن یارئی در قتل خود از یار میفهمم
اشارتها که هست از هر طرف در کار میفهمم
به فنا بنده رهی میدانم از محتشم غزل 431
1. به فنا بنده رهی میدانم
ره به آرامگهی میدانم
من نه مجنونم که خواهم روی در صحرا کنم از محتشم غزل 432
1. من نه مجنونم که خواهم روی در صحرا کنم
خویش را مشهور سازم یار را رسوا کنم
دور از تو بر روی بتان چون چشم پرخون افکنم از محتشم غزل 433
1. دور از تو بر روی بتان چون چشم پرخون افکنم
چشمی که بردارم ز تو بر دیگران چون افکنم
بس که همیشه در غمت فکر محال میکنم از محتشم غزل 434
1. بس که همیشه در غمت فکر محال میکنم
هجر تو را ز بیخودی وصل خیال میکنم
زین گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم از محتشم غزل 435
1. زین گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم
فرداست که سر حلقه ارباب جنونم
گر شود ریش درون رخنه گر بیرونم از محتشم غزل 436
1. گر شود ریش درون رخنه گر بیرونم
بنمایم به تو کز داغ نهانت چونم
ز دستت جیب گل پیراهنانرا چاک میبینم از محتشم غزل 437
1. ز دستت جیب گل پیراهنانرا چاک میبینم
به راهت فرق زرین افسران را خاک میبینم
دل خود را هنوز اندر تمنای تو میبینم از محتشم غزل 438
1. دل خود را هنوز اندر تمنای تو میبینم
که میمیرم چو ماهی را به سیمای تو میبینم
از سر کوی تو با صدگونه سودا میروم از محتشم غزل 439
1. از سر کوی تو با صدگونه سودا میروم
داغ بر جان بار بر دل خار در پا میروم
گرچه ناچار از درت ای سرو رعنا میروم از محتشم غزل 440
1. گرچه ناچار از درت ای سرو رعنا میروم
از گرفتاری دلم اینجاست هرجا میروم
مفتون چشم کم نگه پر فتنهات شوم از محتشم غزل 441
1. مفتون چشم کم نگه پر فتنهات شوم
مجنون آهوانه نگه کردنت شوم