در بزم چون به کین تو غالب از محتشم کاشانی غزل 406
1. در بزم چون به کین تو غالب گمان شدم
جان در میان نهادم و خود برکران شدم
...
بهر دعا از درت چون به درون از محتشم کاشانی غزل 407
1. بهر دعا از درت چون به درون آمدم
قوت نطقم نماند لال برون آمدم
...
ز لطف و قهر او و در خندهای از محتشم کاشانی غزل 408
1. ز لطف و قهر او و در خندهای گریه آلودم
نمی‌یابم که مقبولم نمی‌دانم که مردودم
...
باز سرگشتهٔ مژگان سیهی از محتشم کاشانی غزل 409
1. باز سرگشتهٔ مژگان سیهی گردیدم
باز خود را هدف تیر ملامت دیدم
...
چون متاع دو جهان را به از محتشم کاشانی غزل 410
1. چون متاع دو جهان را به خرد سنجیدم
از همه حسن تو و عشق خود افزون دیدم
...
به هجران کرده بودم خو از محتشم کاشانی غزل 411
1. به هجران کرده بودم خو که ناگه روی او دیدم
کمند عقل بگسستم ز نو دیوانه گردیدم
...
با تو آن روز که شطرنج محبت از محتشم کاشانی غزل 412
1. با تو آن روز که شطرنج محبت چیدم
ماتی خود ز تو در بازی اول دیدم
...
شبی کان سرو سیم اندام از محتشم کاشانی غزل 413
1. شبی کان سرو سیم اندام را درخواب می‌دیدم
تن خود را عیان از رعشه چون سیماب می‌دیدم
...
به خود دوشینه لطفی از از محتشم کاشانی غزل 414
1. به خود دوشینه لطفی از ادای یار فهمیدم
وز آن یک لطف صد بی‌تابی از اغیار فهمیدم
...
ساز خروش کرده دل ناز پرورم از محتشم کاشانی غزل 415
1. ساز خروش کرده دل ناز پرورم
آماده وداع توام خاک برسرم
...
اگر می‌بینمت با غیر غیرت از محتشم کاشانی غزل 416
1. اگر می‌بینمت با غیر غیرت می‌کشد زارم
وگر چشم از تو می‌بندم به مردن می‌رسد کارم
...
به صلح یار در هر انجمن از محتشم کاشانی غزل 417
1. به صلح یار در هر انجمن می‌خواند اغیارم
فتد تا در نظرها کز نظر افتاده یارم
...