زهی طغیان حسنت بر شکیب از محتشم کاشانی غزل 144
1. زهی طغیان حسنت بر شکیب کار من باعث
ظهورت بر زوال عقل دعوی دار من باعث
گلخنیان تو را نیست به از محتشم کاشانی غزل 145
1. گلخنیان تو را نیست به بزم احتیاج
کار ندارد به آب مرغ سمندر مزاج
گر به دردم نرسد آن بت غافل از محتشم کاشانی غزل 146
1. گر به دردم نرسد آن بت غافل چه علاج
ور کشد سر ز علاج من بی دل چه علاج
اغیار را به صحبت جانان از محتشم کاشانی غزل 147
1. اغیار را به صحبت جانان چه احتیاج
بی درد را به نعمت درمان چه احتیاج
درختان تا شوند از باد از محتشم کاشانی غزل 148
1. درختان تا شوند از باد گاهی راست گاهی کج
قد خلق از سجودت باد گاهی راست گاهی کج
زهی ز تو دل ناوک سزای من از محتشم کاشانی غزل 149
1. زهی ز تو دل ناوک سزای من مجروح
دلت مباد به تیر دعای من مجروح
به زبان خرد این نکته صریح از محتشم کاشانی غزل 150
1. به زبان خرد این نکته صریح است صریح
که نظر جز به رخ خوب قبیح است قبیح
ای لبت زنده کرده نام مسیح از محتشم کاشانی غزل 151
1. ای لبت زنده کرده نام مسیح
به روان بخشی کلام فصیح
دوش گفتند سخنها ز زبان از محتشم کاشانی غزل 152
1. دوش گفتند سخنها ز زبان تو صریح
لله‌الحمد که شد کین نهان تو صریح
غیر مگذار که در بزم تو از محتشم کاشانی غزل 153
1. غیر مگذار که در بزم تو آید گستاخ
گرم صحبت شود و با تو درآید گستاخ
زهی به دور تو آئین دلبران از محتشم کاشانی غزل 154
1. زهی به دور تو آئین دلبران منسوخ
ز طور تازه تو طور دیگران منسوخ
ای تو مجموعهٔ شوخی و سراپای از محتشم کاشانی غزل 155
1. ای تو مجموعهٔ شوخی و سراپای تو شوخ
جلوهٔ شوخ تو رعنا قد رعنای تو شوخ