با رقیب آمد و این غمکده از محتشم کاشانی غزل 132
1. با رقیب آمد و این غمکده را در زد و رفت
در نزد آتش غیرت به دلم در زد و رفت
خاست غوغائی و زیبا پسری از محتشم کاشانی غزل 133
1. خاست غوغائی و زیبا پسری آمد و رفت
شهر برهم زده تاراج گری آمد و رفت
چابکسواری آمد و لعبی از محتشم کاشانی غزل 134
1. چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت
نی نی عقابی آمد و صیدی ربود و رفت
زانطره دل سوی ذقنت رفته از محتشم کاشانی غزل 135
1. زانطره دل سوی ذقنت رفته رفته رفت
در چه ز عنبرین رسنت رفته رفته رفت
بی‌پرده برآئی چو به صحرای از محتشم کاشانی غزل 136
1. بی‌پرده برآئی چو به صحرای قیامت
خلد از هوس آید به تماشای قیامت
زین نقش‌خانه کی من دیوانه از محتشم کاشانی غزل 137
1. زین نقش‌خانه کی من دیوانه جویمت
صورت طلب نیم که درین خانه جویمت
کدام سرو ز سنبل نهاده از محتشم کاشانی غزل 138
1. کدام سرو ز سنبل نهاده بند به پایت
که برده دل ز تو ای دلبران شهر فدایت
به قصد جان من در جلوه آمد از محتشم کاشانی غزل 139
1. به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت
به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت
زهی گشوده کمند بلا سلاسل از محتشم کاشانی غزل 140
1. زهی گشوده کمند بلا سلاسل مویت
مهی نبوده بر اوج علا مقابل رویت
عمرها فکر وصال تو عبث از محتشم کاشانی غزل 141
1. عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث
عشق‌بازی به خیال تو عبث بود عبث
دادم از دست برون دامن از محتشم کاشانی غزل 142
1. دادم از دست برون دامن دلبر به عبث
به گمانهای غلط رفتم از آن در به عبث
سالها از پی وصل تو دویدم از محتشم کاشانی غزل 143
1. سالها از پی وصل تو دویدم به عبث
بارها در ره هجر تو کشیدم به عبث