با رقیب آمد و این غمکده را در زد و رفت از محتشم غزل 132
1. با رقیب آمد و این غمکده را در زد و رفت
در نزد آتش غیرت به دلم در زد و رفت
خاست غوغائی و زیبا پسری آمد و رفت از محتشم غزل 133
1. خاست غوغائی و زیبا پسری آمد و رفت
شهر برهم زده تاراج گری آمد و رفت
چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت از محتشم غزل 134
1. چابکسواری آمد و لعبی نمود و رفت
نی نی عقابی آمد و صیدی ربود و رفت
زانطره دل سوی ذقنت رفته رفته رفت از محتشم غزل 135
1. زانطره دل سوی ذقنت رفته رفته رفت
در چه ز عنبرین رسنت رفته رفته رفت
بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت از محتشم غزل 136
1. بیپرده برآئی چو به صحرای قیامت
خلد از هوس آید به تماشای قیامت
زین نقشخانه کی من دیوانه جویمت از محتشم غزل 137
1. زین نقشخانه کی من دیوانه جویمت
صورت طلب نیم که درین خانه جویمت
کدام سرو ز سنبل نهاده بند به پایت از محتشم غزل 138
1. کدام سرو ز سنبل نهاده بند به پایت
که برده دل ز تو ای دلبران شهر فدایت
به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت از محتشم غزل 139
1. به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنایت
به قربانت شوم جانا بمیرم پیش بالایت
زهی گشوده کمند بلا سلاسل مویت از محتشم غزل 140
1. زهی گشوده کمند بلا سلاسل مویت
مهی نبوده بر اوج علا مقابل رویت
عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث از محتشم غزل 141
1. عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث
عشقبازی به خیال تو عبث بود عبث
دادم از دست برون دامن دلبر به عبث از محتشم غزل 142
1. دادم از دست برون دامن دلبر به عبث
به گمانهای غلط رفتم از آن در به عبث
سالها از پی وصل تو دویدم به عبث از محتشم غزل 143
1. سالها از پی وصل تو دویدم به عبث
بارها در ره هجر تو کشیدم به عبث