تا این دل من تو را خریدار آمد از مسعود سعد سلمان رباعی 97
1. تا این دل من تو را خریدار آمد
در دست بلا و غم گرفتار آمد
تا دل به هوای تو گرفتار آمد از مسعود سعد سلمان رباعی 98
1. تا دل به هوای تو گرفتار آمد
جان در تن من تو را خریدار آمد
سودای تو آتش دلم افزون کرد از مسعود سعد سلمان رباعی 99
1. سودای تو آتش دلم افزون کرد
نادیدن رویت آب چشمم خون کرد
کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود از مسعود سعد سلمان رباعی 100
1. کارم همه جز مهر تو دلجوی نبود
واندر دل من ز مهر تو بوی نبود
امید وصال چون مرا بفریبد از مسعود سعد سلمان رباعی 101
1. امید وصال چون مرا بفریبد
خسته دل من چو بیدلان درشیبد
هر مرد که لاف زد شدش مردی باد از مسعود سعد سلمان رباعی 102
1. هر مرد که لاف زد شدش مردی باد
شد رادی خاک چو به منت بر داد
ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد از مسعود سعد سلمان رباعی 103
1. ای دیده کشد همی ز بی خوابی درد
از بس که ز هجر تیر پرتابی خورد
مونس همه شب خیال دلجوی تو بود از مسعود سعد سلمان رباعی 104
1. مونس همه شب خیال دلجوی تو بود
در چنگ نه زلف غالیه بوی تو بود
از باغ طرب گشت گل وصل پدید از مسعود سعد سلمان رباعی 105
1. از باغ طرب گشت گل وصل پدید
جان همچو نسیم بر گل وصل وزید
با من در مهر گرم چون آتش بود از مسعود سعد سلمان رباعی 106
1. با من در مهر گرم چون آتش بود
بی من روزش چو دود می بود کبود
چون باره فتح تو به میدان تازد از مسعود سعد سلمان رباعی 107
1. چون باره فتح تو به میدان تازد
با تیغ تو بدسگال تو جان بازد
بر عارض نو مشک همی افزاید از مسعود سعد سلمان رباعی 108
1. بر عارض نو مشک همی افزاید
وآن روی چو ماه تو همی آراید