رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 بر شعر مرا دلیست ای بار خدای در مدح و ثنای خسرو مدح آرای

2 می بترکدم دل اندرین تنگی جای از بهر خدای را دوایی فرمای

1 شه پندارد که ما خردمندانیم یا قلعه گشایان و عدو بندانیم

2 نه نه شاها که ما همه زندانیم نرد فلک و آبکش زندانیم

1 ای پیل سوار خسرو شیر شکار شیر فلک از نهیب تیغت تیمار

2 ز آن بازوی کار و پنجه تیغ گزار یک زخم تو مرد و شیر را کرد چهار

1 ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای گویی که کف حاتم طایی شده ای

2 نه نه که کف دست علایی شده ای زان مایه رحمت خدایی شده ای

1 در ماه چه روشنی که در روی تو نیست ور خلد چه خرمی که در کوی تو نیست

2 مشک ختنی چو زلف خوشبوی تو نیست یکسر هنری عیب تو جز خوی تو نیست

1 روزی بر من همی نیایی صنما چون آیی یک زمان نپایی صنما

2 آخر تومرا وفا نمایی صنما چون نیک مرا بیازمایی صنما

1 چون قمری زار زار می نالم من چون بلبل آلوده به خون پیراهن

2 چون طوطی بر وصف تو بگشاده دهن چون فاخته طوق عشقت اندر گردن

1 دانی تو که با بند گرانم یارب دانی که ضعیف و ناتوانم یارب

2 شد در غم لوهور روانم یارب یارب که در آرزوی آنم یارب

1 آن دل که نخواستت چه نامست آن دل نه از در پرسش و سلامست آن دل

2 دیوانه و ابله تمامست آن دل بیزارم از آن دل و کدامست آن دل

1 گردون نکشد کمال مسعود ملک شاهی نبود بسان مسعود ملک

2 شد دولت قهرمان مسعود ملک سوگند خورم به جان مسعود ملک