آنی که ز کبر ما نپسندی مهد از مسعود سعد سلمان رباعی 109
1. آنی که ز کبر ما نپسندی مهد
قسمم ز تو خارست ز گل زهر از شهد
در بند تو ای شاه ملکشه باید از مسعود سعد سلمان رباعی 110
1. در بند تو ای شاه ملکشه باید
تا بند تو پای تاجداری ساید
دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود از مسعود سعد سلمان رباعی 111
1. دل بیش کشد رنج چو دلبر دو شود
سر گردد رنجور چو افسر دو شود
دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود از مسعود سعد سلمان رباعی 112
1. دوشم چو شب از بنفشه رویی ننمود
در هجر توام دیده چو نرگس نغنود
چون غنچه رهی راز تو در دل دارد از مسعود سعد سلمان رباعی 113
1. چون غنچه رهی راز تو در دل دارد
ترسم که غم عشق چنین نگذارد
گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد از مسعود سعد سلمان رباعی 114
1. گوشم ز تو نشنود بتا جز همه سرد
دل بهره نیافت از تو جز محنت و درد
تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد از مسعود سعد سلمان رباعی 115
1. تیری که بزد چرخ مرا پنهان زد
جز پنهان مرد مرد را نتوان زد
ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد از مسعود سعد سلمان رباعی 116
1. ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد
تو داد جهان ده که جهان داد تو داد
ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود از مسعود سعد سلمان رباعی 117
1. ای شاه شبانگاه تو شبگیر شود
تدبیر تو همگوشه تقدیر شود
تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد از مسعود سعد سلمان رباعی 118
1. تا چرخ مرا به چنگ عشق تو سپرد
شمع طربم ز باد اندوه بمرد
هنگام گل ار به باغ بلبل نبود از مسعود سعد سلمان رباعی 119
1. هنگام گل ار به باغ بلبل نبود
مل را به جهای شفیع چون گل نبود
هر گه که فلک دل مرا ریش کند از مسعود سعد سلمان رباعی 120
1. هر گه که فلک دل مرا ریش کند
تنها فکند مرا و فرویش کند