رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 هر شب که تو را نبینم ای شاخ سمن خواهم که مرا کفن بود پیراهن

2 آن روز که دیدار تو را بینم من از شادی وصل دیده خواهم همه تن

1 بر آتش اگر بی تو نخفتم خفتم با انده اگر بی تو نجفتم جفتم

2 صبری که ز دل همی نرفتم رفتم این که همه هر چه می نگفتم گفتم

1 مار دو سر چهار چشم است ای دوست کز پای من و گوشت همی خاید و پوست

2 زین چرخ که خوش زشت و رویش نیکوست نالم که چنین مرا همی هدیه اوست

1 چون آتش و آب از بدی پاکم و ناب چون آب صفا دارم و چون آتش تاب

2 در آتش و آبم کند ار چرخ عذاب بیرون آیم چو زر و در زآتش و آب

1 چون روی بتان گشت به باغ اندر گل چون آب حیات شد به جام اندر مل

2 در هر چمنی خاست ز بلبل غلغل بر گل می نوش بر نوای بلبل

1 در غور فلک تعبیه ای ساخت چو ابر بر هر شخ و که به حمله بر تاخت چو ابر

2 در چنگ چو آتشی سرافراخت چو ابر هر کوه که بود پاک بگداخت چو ابر

1 جز در غم عشق تو سفر می نکنم جز بر سر کهسار گذر می نکنم

2 در عشق تو جز به جان خطر می نکنم گر من زاغم چرا حذر می نکنم

1 چشم تو چو فتنه جهان سوزانست مژگانت چو نوک تیر دلدوزانست

2 زلفینت به رنگ روز بر روزانست عذر تو چو توبه بدآموزانست

1 بر مرگ تو چون نمویم ای جان پدر رخساره به خون بشویم ای جان پدر

2 سامان خود از که جویم ای جان پدر تیمار تو با که گویم ای جان پدر

1 آن بت که هوای او بداندیش منست مجروحم و غمزگان او نیش منست

2 آن مه که همیشه عشق او کیش منست اینک چو مهی نشسته در پیش منست