در عشق تو جانم انده از مسعود سعد سلمان رباعی 145
1. در عشق تو جانم انده ناب خورد
وز دیده من فراق تو خواب خورد
آنان که سر نشاط از مسعود سعد سلمان رباعی 146
1. آنان که سر نشاط عالم دارند
پیوسته بنای طبع خرم دارند
خون در تن من که اصل از مسعود سعد سلمان رباعی 147
1. خون در تن من که اصل نیروست نماند
وان اصل که طبع و دیده را خوست نماند
تا خط چو دود تو دل از مسعود سعد سلمان رباعی 148
1. تا خط چو دود تو دل از من بربود
گر روی چو آتشت به من روی نمود
آن بت که دل مرا فرا از مسعود سعد سلمان رباعی 149
1. آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد
شد مست و به سوی رفتن آهنگ آورد
با من فلک از خشم از مسعود سعد سلمان رباعی 150
1. با من فلک از خشم همی دندان زد
هر زخم که زد چو پتک بر سندان زد
ای شاه فلک متابع از مسعود سعد سلمان رباعی 151
1. ای شاه فلک متابع کام تو باد
اقبال جهان دولت پدرام تو باد
در باغ هنر تخم وفا از مسعود سعد سلمان رباعی 152
1. در باغ هنر تخم وفا کاشت خرد
تن را به هوای خویش بگذاشت خرد
صالح تن من ز عشق از مسعود سعد سلمان رباعی 153
1. صالح تن من ز عشق دامن بفشاند
تا مرگ قضای خویشتن بر تو براند
در محنت شو خوش و از مسعود سعد سلمان رباعی 154
1. در محنت شو خوش و مکن نعمت یاد
شوتن در ده که داد کس چرخ نداد
دیدار تو از نعمت از مسعود سعد سلمان رباعی 155
1. دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر
وز عمر وصال تو فراوان خوشتر
یک بوسه زدم بر لب از مسعود سعد سلمان رباعی 156
1. یک بوسه زدم بر لب و بر چشم دگر
گفت این چه فراق آوری حیلت گر