گردون همه در بند گرانم دارد از مسعود سعد سلمان رباعی 121
1. گردون همه در بند گرانم دارد
از بهر چه را همی چنانم دارد
شاها ملکا همه ثناگوی تواند از مسعود سعد سلمان رباعی 122
1. شاها ملکا همه ثناگوی تواند
خوشخو ملکی فتنه خوشخوی تواند
گردون شرف و جاه در انگشت تو دید از مسعود سعد سلمان رباعی 123
1. گردون شرف و جاه در انگشت تو دید
کآن خاتم ناگاه در انگشت تو دید
شاها ملکا جهان به فرمان تو باد از مسعود سعد سلمان رباعی 124
1. شاها ملکا جهان به فرمان تو باد
ملک تو شکفته باغ و بستان تو باد
آنی که جهانی ز تو سامان گیرد از مسعود سعد سلمان رباعی 125
1. آنی که جهانی ز تو سامان گیرد
اقبال تو را سپهر در جان گیرد
بورشد رشید کز فلک ماه آورد از مسعود سعد سلمان رباعی 126
1. بورشد رشید کز فلک ماه آورد
جان اعدا ز گناه در چاه آورد
آن کوه گذار آهوی دشت نورد از مسعود سعد سلمان رباعی 127
1. آن کوه گذار آهوی دشت نورد
اندر تگ گرم شد به تگ بهر تو سرد
چون موج سیاه روی هامون گیرد از مسعود سعد سلمان رباعی 128
1. چون موج سیاه روی هامون گیرد
از خنجر تو روی زمین خون گیرد
خاک از رخم ار برو نهم زرد شود از مسعود سعد سلمان رباعی 129
1. خاک از رخم ار برو نهم زرد شود
آتش ز دمم گر بدمم سرد شود
تا دعوت دولت تو در گوشم شد از مسعود سعد سلمان رباعی 130
1. تا دعوت دولت تو در گوشم شد
هر زهر که داد بخت بدنوشم شد
اول گردون ز رنج در تابم کرد از مسعود سعد سلمان رباعی 131
1. اول گردون ز رنج در تابم کرد
در اشک دو دیده زیر غرقابم کرد
بر هم زده بود عشقت اسباب خرد از مسعود سعد سلمان رباعی 132
1. بر هم زده بود عشقت اسباب خرد
در دفتر باز یافتم باب خرد