رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 از سنگم یا ز چیستم جان پدر خود داند کس که کیستم جان پدر

2 تو مردی و من بزیستم جان پدر بر مرگ تو خون گریستم جان پدر

1 خورشید رخا وصل تو جویم همه روز چون سایه از آن در تک و پویم همه روز

2 از بس که دعای وصل گویم همه روز بر خاک بود چو سایه رویم همه روز

1 آخر نگذاردم فلک چون زاری آخر بجهد فضل مرا بازاری

2 آخر بد ماندم جهان گلزاری عذری خواهد ز من بهر آزاری

1 چون بار فلک بست به افسون ما را وز خانه خود کشید بیرون ما را

2 از بس که بلا نمود گردون ما را چون شیر دهانیست پر از خون ما را

1 دلخسته چشم ناوک انداز توام جان بسته چنگ بلبل آواز توام

2 مولا و غلام کشی و ناز توام من رنجه ز موی بند غماز توام

1 در خدمت طاهر علی بارم جان کز خدمت طاهر علی دارم جان

2 هر صبحدمی روان نهم بر کف دست در خدمت طاهر علی آرم جان

1 از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست دلتنگی کردن از خردمندی نیست

2 چون کار تو چونانکه تو بپسندی نیست در روی زمین هیچ چو خرسندی نیست

1 چون بند تو بنده را همی پند بود دربند تو بنده تو خرسند بود

2 لیکن پایش چه در خور بند بود ور نیز بود غایت آن چند بود

1 چنگم به چهار شاخ زد پیراهن چنگست مگر چهار شاخ از آهن

2 در اشک چهار شاخ آن شاخ سمن شد باز چهار شاخ کفته رخ من

1 آنی که جهانی ز تو سامان گیرد اقبال تو را سپهر در جان گیرد

2 بس زود ملک جهان خراسان گیرد وایران ملک تو ملک ایران گیرد