رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 گر دورم از آن روی جهان آرایت پیچان شده ام چو زلف عنبر سایت

2 گر بینم باز روی روح افزایت چون پای برنجن اوفتم در پایت

1 اشک من و رخسار تو همرنگ شده است روز من و زلف تو شبه رنگ شده است

2 گیتی بر من چون دهنت تنگ شده است همچون دل تو جان من از سنگ شده است

1 بادام دو چشم تو دلم زار بخست پسته دهنت جراحتش زود ببست

2 ز آن بود مرا گله ازین شکرم هست ای پسته تو شیرین بادام تو مست

1 گر شاه به من چو شیر دندان خایست بر پیل نهند آنچه مرا بر بایست

2 در دوزخم و همچو بهشتم جایست کانجا باشم که پادشه را رایست

1 بر چرخ فتاده نور ایران ملکست واندر هر دل سرور ایران ملکست

2 شادی همه از حضور ایران ملکست بفزا به طرب که سور ایران ملکست

1 امروز جهان بهار از ایران ملکست میدان همه پر نگار از ایران ملکست

2 رامش چو گلی به بار از ایران ملکست افروخته شه کنار از ایران ملکست

1 با من چو زمانه تیر در شست گرفت از بالا بخت من ره پست گرفت

2 از غفلت چون فلک مرا مست گرفت جای ملک الموت مرا دست گرفت

1 آنی شاها که جز سخا کیش تو نیست یک شاه ز بیم تو بداندیش تو نیست

2 ای آن ملکی که جز ملک خویش تو نیست یک شاه چو طاهر علی پیش تو نیست

1 در بأس چو طاهر علی آهن نیست بی منت طاهر علی گردن نیست

2 جز منت طاهر علی بر من نیست والله که چو طاهر علی یک تن نیست

1 تا بار غمت نهاده بر محمل ماست در جستن تو باد هوا حاصل ماست

2 دایم سر کوی عاشقی منزل ماست رنگ رخ تو گواه درد دل ماست