از حصن بلند دوزخ سرد مراست از مسعود سعد سلمان رباعی 61
1. از حصن بلند دوزخ سرد مراست
با خون دو دیده چهره زرد مراست
خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست از مسعود سعد سلمان رباعی 62
1. خوی تو چو رخسار نکوی تو نکوست
بی روی نکوی تو نکویی نه نکوست
آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست از مسعود سعد سلمان رباعی 63
1. آنی که زمان زمان مرا عشق تو بوست
بی روی نکوی تو نکویی نه نکوست
تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت از مسعود سعد سلمان رباعی 64
1. تا من سر آن روی چو مه خواهم داشت
بر لشگر عشق تو سپه خواهم داشت
ای بازوی دولت آستینت ظفرست از مسعود سعد سلمان رباعی 65
1. ای بازوی دولت آستینت ظفرست
در دست ز فتح روز کینت سپرست
آن بت که هوای او بداندیش منست از مسعود سعد سلمان رباعی 66
1. آن بت که هوای او بداندیش منست
مجروحم و غمزگان او نیش منست
جویان وصال تو جدا از جانست از مسعود سعد سلمان رباعی 67
1. جویان وصال تو جدا از جانست
مست غم تو هر چه کند روی آنست
هر چند گنهکار است آخر علوی است از مسعود سعد سلمان رباعی 68
1. هر چند گنهکار است آخر علوی است
فرزند پیمبر است و از آل علی است
این طالع من یارب و این اختر چیست از مسعود سعد سلمان رباعی 69
1. این طالع من یارب و این اختر چیست
کاین دل ز بلای دهر همواره غمیست
تا تن به غم هجر تو نابود شده است از مسعود سعد سلمان رباعی 70
1. تا تن به غم هجر تو نابود شده است
جان تار بلا و رنج را پود شده است
گر دورم از آن روی جهان آرایت از مسعود سعد سلمان رباعی 71
1. گر دورم از آن روی جهان آرایت
پیچان شده ام چو زلف عنبر سایت
اشک من و رخسار تو همرنگ شده است از مسعود سعد سلمان رباعی 72
1. اشک من و رخسار تو همرنگ شده است
روز من و زلف تو شبه رنگ شده است