رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 من شاهم و شاعران سواران منند پس چون که همه ز دوستداران منند

2 هر چند به باب شعر یاران منند والله والله که نیم کاران منند

1 روزان و شبان در آن غم و تیمارم کاسرار تو را چگونه پنهان دارم

2 دل خون شد و خون ز دیدگان می بارم بینند ز خون دل همه اسرارم

1 بونصر من ار عاشق ایام توام از چرخ همیشه طالب کام توام

2 چون نام خودم از تو و با نام توام خود روی نیم نهال انعام توام

1 در هند کمال جود موجود آمد صد کوکبه شجاعت و جود آمد

2 بر چرخ ستاره ای که مسعود آمد در طالع شیرزاد مسعود آمد

1 اشک من و رخسار تو همرنگ شده است روز من و زلف تو شبه رنگ شده است

2 گیتی بر من چون دهنت تنگ شده است همچون دل تو جان من از سنگ شده است

1 سودای تو آتش دلم افزون کرد نادیدن رویت آب چشمم خون کرد

2 هر در که لبت در صدف گوشم ریخت هجران توام ز دیدگان بیرون کرد

1 بر آب روان بخت روانت ملکا قادر شده چو بخت جوانت ملکا

2 ملکست شکفته بوستانت ملکا جان ملکان فدای جانت ملکا

1 چرخ فلک از قضا یکی پیکان زد زانو به زمین زد و مرا بر جان زد

2 گفتم چه زنی بیوفتادم کان زد والله که چنین زخم دگر نتوان زد

1 ای شاه فلک متابع کام تو باد اقبال جهان دولت پدرام تو باد

2 آرایش مملکت به ایام تو باد مسعودی و ایام تو چون نام تو باد

1 امید وصال چون مرا بفریبد خسته دل من چو بیدلان درشیبد

2 ای آن که تو را مشاطه حورا زیبد سنگست آن دل کز چون تویی بشکیبد