مقطعات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 طعمه شیر مغز گاو آمد که سر گاو جنگ شیر خورد

2 سر گرز ملک نگر که به شکل گاوی آمد که مغز شیر خورد

1 تاری از موی من سپید نبود چون به زندان فلک مرا بنشاند

2 ماندم اندر بلا و غم چندان که یکی موی من سیاه نماند

1 تا جهان باشد ملک مسعودی باد کاین جهان گشت از ملک مسعود شاد

2 در زمانه دیده رادی ندید هیچگه همچون ملک مسعود راد

3 که بهمت چون ملک مسعود چرخ نه بسطوت چون ملک مسعود باد

4 چون شراب عدل نو شد مملکت گیرد از نام ملک مسعود یاد

1 ملکا جهان ز عدل تو به نوبهار ماند کف راد تو بدین ابر زمین نگار ماند

2 تو بزرگ شهریاری و که دید شهریاری که ز جمع شهریاران به تو شهریار ماند

3 تو شکار شیر خواهی و بدان نشاط جویی که شکار گه ز خون راست به کارزار ماند

4 چو به حمله باز دست تو به تیغ تیز یازد همه رزمگه به چشم تو به مرغزار ماند

1 ای شاه سال و ماه تو بر تو خجسته باد دولت میان به خدمت بخت تو بسته باد

2 مسعود پادشاهی و چون نام تو مدام همزانوی تو با تو سعادت نشسته باد

3 هر شاه کو به فرمان با تو درست نیست مغزش ز زخم گرز تو در هم شکسته باد

4 وآن دل که بر خلاف تو اندیشه ای کند در تن به زخم ناوک دلدوز خسته باد

1 خسروا شبهای عمرت روز باد مهرگان ملک تو نوروز باد

2 رای نورانی تو خورشیدوار در جهان عدل ملک افروز باد

3 تو قدر بأسی و قادر بأس تو چون قضا بر دشمنان پیروز باد

4 از بداندیشان تو کین تو ختن بر سر آن خنجر کین توز باد

1 کدام رنج که آن مر مرا نگشت نصیب کدام غم که بدان مر مرا نبود نوید

2 اگر غم دل من جمله عمر می‌بودی به گیتی اندر بی‌شک بماندمی جاوید

3 همی بپیچم از رنج چوشوشه زر همی بلرزم بر خویشتن چو شاخک بید

4 امید نیست مرا گر کسی امید بود امید منقطع و منقطع امید امید

1 ای خواجه دل تو شادمان باد جان تو همیشه در امان باد

2 این راه و سفر که پیش داری بر تو به خوشی چو بوستان باد

3 اقبال و جمال و دولت و عز بر جان و تن تو پاسبان باد

4 هر جا که روی و تا بیابی جبار تو را نگاهبان باد

1 شعر سید محمد ناصر دل من شاد کرد و خرم کرد

2 شدم از گرمی طبیعی پوست همچو تشنه که آب باید سرد

3 بر دل من نشاط رامش یافت زو تن من روان و جان پرورد

4 هیچ فاضل به گرد آن نرسد گشته هر فاضلی به یادش گرد

1 ای مظفر فراق یافت ظفر بر تن من نکرده هیچ نبرد

2 خنجری ناکشیده در حمله باره ای نافکنده در ناورد

3 فرقت خیره روی روبا روی از منت در ربود مردا مرد

4 فلک هجر خوی سفله مرا فرد کرد از من ای بدانش فرد