مقطعات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 ای خداوند رحمت ایزد بر تن و دولت جوان تو باد

2 به همه کام ها و نهمت ها چرخ گردنده در ضمان تو باد

3 همه ساله همه مصالح ملک در بیان تو بنان تو باد

4 بر همه نامه های جود و کرم به همه وقت ها نشان تو باد

1 چنان بگریم بر تو که هیچ کس نگریست که هیچ وقت به فضل تو هیچ کس ناید

2 تو با زمانه گر بس نیامدی شاید که هیچ مرد هنر با زمانه بس ناید

1 اگر اسیر کسی ام که میر خوبان شد نه من نخست کسی ام کاسیر خوبان شد

2 شکیب کردن نادلپذیر دان ز دلی که بسته سخن دلپذیر خوبان شد

3 نباشد ایمن گر کوه را سپر سازد تنی که او هدف زخم تیر خوبان باشد

1 اشعبی را اجل به دوزخ برد زندگانی مردمان مزه داد

2 پسرش را خدای مزد دهد پیش از آن کآن پلید را بزه داد

1 مالک آن سنگروت را بر بود آتش اندر تنش زد و شاید

2 آهکش کرد خواهد اندر گور تا بدان بام دوزخ انداید

1 گه گهی اندر سخن دروغ بباید زانکه به شیرین دروغ دل بگشاید

2 نه که اگر مرده را دروغ همیدون زنده کند خود دروغ گفت نشاید

1 بونصر حسن جوان بمیرد وز عمر ملالتان نگیرد

2 رد کرده ترین عالم انگار آن کس که ورا جوان نمیرد

3 آن به که خود آدمی نزاید چون زاد همان زمان بمیرد

1 گر بماندی چنانکه اول بود آنچه بر تن ز دیدگان بارید

2 تافته رشته ایستی تن من درکشیده همه به مروارید

1 عجب آمد مرا ز آدمیی که تو را بیند و نگه نکند

2 آفتابی اگر زمانه تو را ناگهان از حسد سیه نکند

1 دور وی چنین بود که رعناست طیره شده و روان پر درد

2 یک روی ز شرم دوستان سرخ یک روی ز بیم دشمنان زرد