رام و سیتا ملا مسیح پانی‌پتی

1 جوابش داد اندر شهر ترهت که معمورست خلق از ناز و نعمت

2 جنک فرمانده آن بوم یکروز نشسته بر سریر ملک فیروز

3 پریزادان چندی در هوا دید ز حسرت دست دل بر دست مالید

4 کزین گلشن اگر چینم گل بخت بود مه پا ره و شایستۀ تخت

1 چو جسرت در اود بنشست دلشاد به جا آورد شکر حق ز اولاد

2 به خلو ت مصلحت جست از وزیران نهان پرسید کای روشن ضمیران

3 مرا عمر آخر آمد گشته ام پیر صلاحِ دولت اکنون چیست تدبیر

4 ز دست پیر ناید کار شاهی جوان خواه است فرِ کج کلاهی

1 ز من عشق است هندستان زمین را که عشق آنجاست مذهب کفر و دین را

2 گلستان گل جاوید عشق است که صاحب طالعش خورشید عشق است

3 محبت آفتاب و برج شیر است هوایش هم از این رو گرمسیر است

4 بهشتی کشوری از جان سرشته درو حسن و وفا حور و فرشته

1 به تخت آسمان چون شاه خاور ز فتح دیو شب کج ماند افسر

2 طلسم انگیز دیوان فسون ساز ز هر سو جادویی کردند آغاز

3 به جای طاعت از تأ ثیرافسون روان شد جویها از ریم و ز خون

4 زمین از فتنه شوریده زم ان نیز همی بارید آتش آسمان نیز

1 مهیا آمد از بهر سواری به پیل آسمان پیکر عماری

2 چو خرگاهی زده در کوهساری چو فانوس فروزان از ح صاری

3 به شوق عاشق آن معشوق سرمست بسان شمع در فانوس بنشست

4 نگاه رام مست مخمل وی دل مخمور چون از شیشۀ می

1 ز دانش داد زاهد پاسخ رام که رایی بود در ستجگ، سگر نام

2 چو شاه اختران صاحب کلاهی چو ماه آسمان انجم سپاهی

3 به فرمانش همه اقلیم ها رام چو حکم جان روان بر هفت اندام

4 نبودش در خزانه نقد فرزند دلش زین غم همیشه بود در بند

1 شبی سرمایۀ اقبال جاوید ز نورش جرعه ای در جام خورشید

2 نهفته گنج اسرار الهی چو آب زندگانی در سیاهی

3 سوادش صیقل نور تجلّا چو روز وصل سر تا پا تمنّا

4 وفا را از هوایش گرم بازار درو معشوق عاشق را خریدار

1 جهان نو زنده گشت از حسن تدبیر به عدل شاه نورالدین جهانگیر

2 شه صاحبقران و صاحب اقبال جوانبخت و جوانمرد و جوانسال

3 به خدمت بسته پیشش دست امید صد افسر بهمن و صد تخت جمشید

4 به جامی دولت جمشید بخشد به ذره منصب خورشید بخشد

1 چو رام از خدمت آن نیکنامان به طرف جوی شد سرو خرامان

2 به جای ی کش سهیل او را نشان داد در آن گلشن زمین زد گام خون باد

3 کنار آب جاری خال خالی ستاده جابجا طو بی نهالی

4 درخت بیخ پر موزون به یکجا رسیده شاخ و برگش بر ثریا

1 در آن نزدیک نقش پای ده سر نموده رام دل خ ون را برادر

2 قریب نقش پایش دید از دور به چشم خویش نقش پای آن حور

3 تمامی ماجرای آن پری رو موافق یافت با قول جتا یو

4 ز عین بیخودی بر سرو طناز عتاب آمیز حرفی کرد آغاز