رام و سیتا ملا مسیح پانی‌پتی

1 به نام ساقی دور پیاپی که هم جام است و هم مستی و هم می

2 حریف خلوت هر درد آشام سرانجام خمارِ بی سرانجام

3 نه از بد مستیِ کس در شکایت نه از کج نغمگی بوی کنایت

4 چنین ساقی و ما مخمور تا چند؟ ز بزم شاهد خود دور تا چند؟

1 به هستی دیده چون نگشوده بودم به خواب نیستی آسوده بودم

2 نه از همخوا به منّت، نی ز بستر نه از افسانه، نی از بالش پر

3 نه در خواب پریشان اضطرابی نه وسواسی پیِ تعبیر خوابی

4 ز دزد و پاسبان بی غم غنوده نه در بسته، نه اسبابِ گشوده

1 خداوندا ز جام عشق کن مست که در مستی فشانم برجهان دست

2 لبالب بر لبم نه جام امید که باشد جرعه حسن طاس خورشید

3 میی کز بوی او موسی شد از هوش نه آن می کز دلِ ساغر زند جوش

4 از آن می نشئه ای در جام انگیز که گردم همچو می از شوق لبریز

1 مهین پیغمبری از نسل آدم جهان رحمت از یزدان مجسم

2 معمای خرد نازان به نامش دو عالم جرعه ای از درد جامش

3 یتیمی ناز پرورد الهی فقیری پشت پا بر تاج شاهی

4 سریر آرای تخت لامکانی گهر پیرای تاج کن فکانی

1 دل از عشق محمد ریش دارم رقابت با خدای خویش دارم

2 حقیقت ناز دارد بر مجازم به معشوق خدای عشقبازم

3 درین میدان نیامد همچو من مرد به عشقم عاشقی ها می توان کرد

4 رسول اندر حقیقت جز خدا نیست بدین پیغام جبریل آشنا نیست

1 به چشم خویش دیدم عاشق مست چو جان نقشی نهاده بر کف دست

2 به جان آن نقش بیجان را خریدار وزان صورت به حیرت نقش دیوار

3 بران کاغذ نهاده دیدهٔ تر به خواهش چون گدا بر کاغذ زر

4 شدم نزدیک آن از خویش آزاد مرا همدرد خود دانسته، شد شاد

1 شبی سرمایۀ اقبال جاوید ز نورش جرعه ای در جام خورشید

2 نهفته گنج اسرار الهی چو آب زندگانی در سیاهی

3 سوادش صیقل نور تجلّا چو روز وصل سر تا پا تمنّا

4 وفا را از هوایش گرم بازار درو معشوق عاشق را خریدار

1 ز ره رفتن زمانی نارمیدند به روز جشن در ترهت رسیدند

2 در آن مجمع پی بخت آزمایی همی کردند رایان خود نمایی

3 یکی بر جِیش بی اندازه نازان یکی بر ملک و دولت مهره بازان

4 یکی نام و نسب را یاد می کرد یکی خود بر حسب، دل شاد می کرد

1 به عزم مالوه بس راه پیمود که آن جا ی عبادت گاه او بود

2 همی رفتند تا در نیمۀ راه بیابانی عجب دیدند ناگاه

3 مهیب و وحشت افزای و دژم روی هوایش فتنه انگیز و بلاجوی

4 ز انبوهی درختان آنچنان بود که راه وهم می کردند مسدود

1 شکر گفتار این شیرین فسانه بدین آهنگ بسرود این ترانه

2 که رایی بود اندر کشور هند به زیر خاتمش بنگاله تا سند

3 به شهر اود نامش راجه جسرَت ز تختش آسمان می برد حسرت

4 ز عدلش آتش و پنبه شده خویش برادر خوانده خواندی گرگ را میش