چون زور کمان در بر و دوش از مهستی گنجوی رباعی 61
1. چون زور کمان در بر و دوش تو رسد
تیرش به لب چشمهٔ نوش تو رسد
...
شاها ز منت مدح و ثنا بس از مهستی گنجوی رباعی 62
1. شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد
وز پیرزنی تو را دعا بس باشد
...
سرمایهٔ روزگارم از دست از مهستی گنجوی رباعی 63
1. سرمایهٔ روزگارم از دست بشد
یعنی سر زلف یارم از دست بشد
...
گفتم نظری که عمر من فاسد از مهستی گنجوی رباعی 64
1. گفتم نظری که عمر من فاسد شد
گفتا ز حسد جهان پر از حاسد شد
...
این اشک عقیق رنگ من چون از مهستی گنجوی رباعی 65
1. این اشک عقیق رنگ من چون بچکد
آب از دل سنگ و چشم گردون بچکد
...
سودازدهٔ جمال تو باز از مهستی گنجوی رباعی 66
1. سودازدهٔ جمال تو باز آمد
تشنه شدهٔ وصال تو باز آمد
...
ایام بر آن است که تا بتواند از مهستی گنجوی رباعی 67
1. ایام بر آن است که تا بتواند
یک روز مرا به کام دل ننشاند
...
تا از تف آب چرخ افراشته‌اند از مهستی گنجوی رباعی 68
1. تا از تف آب چرخ افراشته‌اند
غم در دل من چو آتش انباشته‌اند
...
آن‌ها که هوای عشق موزون از مهستی گنجوی رباعی 69
1. آن‌ها که هوای عشق موزون زده‌اند
هر نیم شبی سجاده در خون زده‌اند
...
پیوسته خرابات ز رندان از مهستی گنجوی رباعی 70
1. پیوسته خرابات ز رندان خوش باد
در دامن زهد و زاهدی آتش باد
...
گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی از مهستی گنجوی رباعی 71
1. گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی چند
تا حمله برد به حسن بر تو دلبند
...
شهری زن و مرد در رخت می‌نگرند از مهستی گنجوی رباعی 72
1. شهری زن و مرد در رخت می‌نگرند
وز سوز غم عشق تو جان در خطرند
...