کردی به سخن پریرم از هجر از مهستی گنجوی رباعی 49
1. کردی به سخن پریرم از هجر آزاد
بر وعدهٔ بوسه دی دلم کردی شاد
ز اندیشهٔ این دلم به خون از مهستی گنجوی رباعی 50
1. ز اندیشهٔ این دلم به خون می‌گردد
کاخر کار من و تو چون می‌گردد
غم با لطف تو شادمانی گردد از مهستی گنجوی رباعی 51
1. غم با لطف تو شادمانی گردد
عمر از نظر تو جاودانی گردد
مشکی که ز چین ختن آهو دارد از مهستی گنجوی رباعی 52
1. مشکی که ز چین ختن آهو دارد
از چینِ سرِ زلف تو آهو دارد
جانانه هر آن کس که دی خوش از مهستی گنجوی رباعی 53
1. جانانه هر آن کس که دی خوش دارد
جان .... بی‌دلان مشوش دارد
جان در ره عاشقی خطر باید از مهستی گنجوی رباعی 54
1. جان در ره عاشقی خطر باید کرد
آسوده دلی زیر و زبر باید کرد
شاها فلکت اسب سعادت زین از مهستی گنجوی رباعی 55
1. شاها فلکت اسب سعادت زین کرد
وز جملهٔ خسروان تو را تحسین کرد
قصه چه کنم که اشتیاق تو از مهستی گنجوی رباعی 56
1. قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد
با من دل پر زرق و نفاق تو چه کرد
بگذشت پریر باز به سر لاله از مهستی گنجوی رباعی 57
1. بگذشت پریر باز به سر لاله و درد
دی خاک چمن سنبل تر بار آورد
هر کارد که از کشتهٔ خود از مهستی گنجوی رباعی 58
1. هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد
و اندر لب و دندان چو شکر گیرد
آن یار کله‌دوز چه شیرین از مهستی گنجوی رباعی 59
1. آن یار کله‌دوز چه شیرین دوزد
انواع کلاه از در تحسین دوزد
چشم ترکت چون مست برمی‌خیزد از مهستی گنجوی رباعی 60
1. چشم ترکت چون مست برمی‌خیزد
شور از می و می‌پرست برمی‌خیزد