بس خون که بدان دو چشم از مهستی گنجوی رباعی 181
1. بس خون که بدان دو چشم خونخواره کنی
بس دل که بدان دو زلف آواره کنی
در وقت بهار جز لب جوی از مهستی گنجوی رباعی 182
1. در وقت بهار جز لب جوی مجوی
جز وصف رخ یار سمن‌روی مگوی
جسمی دارم دلی خراب اندر از مهستی گنجوی رباعی 183
1. جسمی دارم دلی خراب اندر وی
جانی دارم هزار تاب اندر وی
تا کی به هوای دل چنین از مهستی گنجوی رباعی 184
1. تا کی به هوای دل چنین خوار شوی
در دست ستمگری گرفتار شوی
در دل نگذارمت که افگار از مهستی گنجوی رباعی 185
1. در دل نگذارمت که افگار شوی
در دیده ندارمت که بس خوار شوی
چون بند ز نامهٔ تو بگشاد از مهستی گنجوی رباعی 186
1. چون بند ز نامهٔ تو بگشاد رهی
بر دستخط تو بوسه‌ها داد همی
شفتالوی آبدارت ای سرو از مهستی گنجوی رباعی 187
1. شفتالوی آبدارت ای سرو سهی
آمد ز ره بوسه به دندان رهی
هر گه که به زلف عنبر تر از مهستی گنجوی رباعی 188
1. هر گه که به زلف عنبر تر سایی
بیم‌ست کزو تازه شود ترسایی
ای بت به سر مسیح اگر ترسایی از مهستی گنجوی رباعی 189
1. ای بت به سر مسیح اگر ترسایی
خواهم که به نزد ما تو بی‌ترس آیی
هان تا به خرابات حجازی از مهستی گنجوی رباعی 190
1. هان تا به خرابات حجازی نائی
تا کار قلندری نسازی نائی
با روی چو نوبهار و با از مهستی گنجوی رباعی 191
1. با روی چو نوبهار و با خوی دئی
با ما چو خمار و با دگر کس چو میی