رباعیات مهستی گنجوی

1 ما را سر ناز دلبران نیست کنون آن رفت و گذشت و دل بر آن نیست کنون

2 آن حسن و طراوت که دل و دلبر داشت دل نیست بر آن و دلبر آن نیست کنون

1 ای زلف تو حلقه حلقه و چین بر چین طغرای خط تو برزده چین بر چین

2 حور از بر تو گریخت پرچین بر چین زیور همه بر تو ریخت پرچین بر چین

1 عشق است که شیر نر زبون آید از او بحری است که طرفه‌ها برون آید از او

2 گه دوستیی کند که روح افزاید گه دشمنیی که بوی خون آید از او

1 آب ارچه نمی‌رود به جویم با تو جز در ره مردمی نپریم با تو

2 گفتی که چه کرده‌ام نگوئی با من آن چیست نکرده‌ای چه گویم با تو

1 ابریست که خون دیده بارد غم تو زهریست که تریاک ندارد غم تو

2 در هر نفسی هزار محنت زده را بی دل کند و ز جان بر آرد غم تو

1 ابریست که قطره نم فشاند غم تو در بوالعجبی هم به تو ماند غم تو

2 هر چند بر آتشم نشاند غم تو غمناک شوم گرم نماند غم تو

1 دل در ازل آمد آشیان غم تو جان تا به ابد بود مکان غم تو

2 من جان و دل خویش از آن دارم دوست کین داغ تو دارد آن نشان غم تو

1 مؤذن پسری تازه‌تر از لالهٔ مرو رنگ رخش آب برده از خون تذرو

2 آوازهٔ قامت خوشش چون برخاست در خال بباغ در نماز آمد سرو

1 چون نیست پدید در غمم بیرون شو ای دیده تو خون گری و ای دل خون شو

2 ای دل تو نوآموز نه‌ای در غم عشق حاجت نبود مرا که گویم چون شو

1 ای روی تو از تازه گل بربر به وز چین و خطا و خلج و بربر به

2 صد بندهٔ بربری تو را بنده شد بربر بر بنده نه که بربر بر به