زلف و رخ خود به هم برابر از مهستی گنجوی رباعی 169
1. زلف و رخ خود به هم برابر کردی
امروز خرابات منور کردی
ای رشته چو قصد لعل کانی از مهستی گنجوی رباعی 170
1. ای رشته چو قصد لعل کانی کردی
با مرکب بار هم‌عنانی کردی
خندان بدو رخ گل بدیع از مهستی گنجوی رباعی 171
1. خندان بدو رخ گل بدیع آوردی
واندر که دی فصل ربیع آوردی
هر گه که تو نعل اسب دیگران از مهستی گنجوی رباعی 172
1. هر گه که تو نعل اسب دیگران بندی
داغی دگرم بر دل حیران بندی
مر موی تو را جه بودی بی از مهستی گنجوی رباعی 173
1. مر موی تو را جه بودی بی آزاری
برخاستن از سر چو تو دلداری
چون اسب به میدان ضرب از مهستی گنجوی رباعی 174
1. چون اسب به میدان ضرب می‌نازی
از طبع لطیف سحرها می‌سازی
مضراب ز لف و نی ز قامت از مهستی گنجوی رباعی 175
1. مضراب ز لف و نی ز قامت سازی
در شهر تو را رسد کبوتربازی
گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش از مهستی گنجوی رباعی 176
1. گر زانکه چو خاک ره ستم‌کش باشی
چون باد همیشه در کشاکش باشی
در سنگ اگر شوی چو نار از مهستی گنجوی رباعی 177
1. در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی
هم آب اجل کند گذاری ای ساقی
گر من به مثل هزار جان از مهستی گنجوی رباعی 178
1. گر من به مثل هزار جان داشتمی
در پیش تو جمله بر میان داشتمی
از دیده اگر نه خون روان از مهستی گنجوی رباعی 179
1. از دیده اگر نه خون روان داشتمی
رازت ز دل خسته نهان داشتمی
ای تُنگ شکر چون دهن تنگت از مهستی گنجوی رباعی 180
1. ای تُنگ شکر چون دهن تنگت نی
رخسارهٔ گل چون رخ گلرنگت نی