رباعیات مهستی گنجوی

1 دی خوش پسری دیدم اندر زوزن گر لاف زنی ز خوبرویان زو زن

2 او بر دل من رحم نکرد و زن کرد خود داد منش ستاند زو زن

1 بر هر دو طرف مزن تو بر یک سوزن و آن زلف شکسته را ز رخ یک سو زن

2 گر آتش عشق تو وزد یک سوزن یک سو همه مرد سوزد و یک سو زن

1 دوش از غم هجرت ای بت عهدشکن چون دوست همی گریست بر من دشمن

2 از بس که من از عشق تو می‌نالیدم تا روز همی سوخت دل شمع به من

1 ای یاد تو تسبیح زبان و لب من اندیشهٔ تو مونس روز و شب من

2 ای دوست مکن ستم که کاری بکند دودِ دل و آهِ سحر و یا ربِ من

1 کو آه همه زنهار و عهدت با من در بستن و عهد آن همه جهدت با من

2 ناکرده جنایتی بگو از چه سبب شد زهر سخن‌های چو شهدت با من

1 از مهر خود و کین تو در تابم من در چشم تو گوئی به میان آبم من

2 یا من گنهی کردم و در خشمی تو یا تو دگری داری و در خوابم من

1 در دام غم تو بسته‌ای هست چو من وز جور تو دل شکسته‌ای هست چو من

2 بر خاستگان عشق تو بسیارند در عهد وفا نشسته‌ای هست چو من

1 ای بی‌خبر از غایت دلداری من فارغ ز دل ستمکش و زاری من

2 خه خه ز شب کوته و شب خفتن تو وه وه ز شب دراز و بیداری من

1 گر خون تو ای بوده پسندیدهٔ من شد ریخته از اختر شوریدهٔ من

2 خون من مستمند شیدا به قصاص تا دیدن تو بریخت از دیدهٔ من

1 افتاده ز محنت من آوازه برون ای خانه مهر تو ز دروازه برون

2 ز اندازه برون است ز جور تو غم فریاد ازین غم ز اندازه برون