هر جوی که از چهره به ناخن از مهستی گنجوی رباعی 121
1. هر جوی که از چهره به ناخن کندم
از دیده کنون آب درو می‌بندم
...
من عهد تو سخت سست می‌دانستم از مهستی گنجوی رباعی 122
1. من عهد تو سخت سست می‌دانستم
بشکستن آن درست می‌دانستم
...
لعل تو مزیدن آرزو می‌کُنَدَم از مهستی گنجوی رباعی 123
1. لعل تو مزیدن آرزو می‌کُنَدَم
می با تو کشیدن آرزو می‌کندم
...
رفت آن که سری پر از خمارش از مهستی گنجوی رباعی 124
1. رفت آن که سری پر از خمارش دارم
چون جان دارم گهی که خوارش دارم
...
هر ناله که بر سر شتر می‌کردم از مهستی گنجوی رباعی 125
1. هر ناله که بر سر شتر می‌کردم
در پای شتر نثار دُر می‌کردم
...
ای فاختهٔ مهر چون به از مهستی گنجوی رباعی 126
1. ای فاختهٔ مهر چون به تو درنگرم
زیبائی طاوس به بازی شمرم
...
دل کو که به نامه شرح غم از مهستی گنجوی رباعی 127
1. دل کو که به نامه شرح غم آغازم
یا جان ز درد با سخن پردازم
...
قصاب منی و در غمت می‌جوشم از مهستی گنجوی رباعی 128
1. قصاب منی و در غمت می‌جوشم
تا کارد به استخوان رسد می‌کوشم
...
در کوی خرابات یکی درویشم از مهستی گنجوی رباعی 129
1. در کوی خرابات یکی درویشم
ز آن خم زکات بیاور پیشم
...
چون مرغ ضعیف بی پر و بی از مهستی گنجوی رباعی 130
1. چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم
افتاده به دام و کس نداند حالم
...
با ابر همیشه در عتابش از مهستی گنجوی رباعی 131
1. با ابر همیشه در عتابش بینم
جویندهٔ نور آفتابش بینم
...
هر شب ز غمت تازه عذابی از مهستی گنجوی رباعی 132
1. هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
در دیده به جای خواب آبی بینم
...