صفا و روشنی کاندرون خانه ماست از شمس مغربی غزل 37
1. صفا و روشنی کاندرون خانه ماست
ز عکس چهره آندلبر یگانه ماست
آنچه کفر است بر خلق، بر ما دین از شمس مغربی غزل 38
1. آنچه کفر است بر خلق، بر ما دین است
تلخ و ترش همه عالم برما شیرین است
هرآنکه طالب آنحضرت است مطلوب از شمس مغربی غزل 39
1. هرآنکه طالب آنحضرت است مطلوب است
محب دوست بتحقیق عین محبوب است
گذشت عهد نبوت و رسید دور ولایت از شمس مغربی غزل 40
1. گذشت عهد نبوت و رسید دور ولایت
نماند حاجت امت بمعجزات و بآیت
مرا دلیست کا او را نه انتهاست از شمس مغربی غزل 41
1. مرا دلیست کا او را نه انتهاست و نه غایت
نهایت همه دلها به پیش دوست هدایت
چو باده چشم تو خوده است دل خراب از شمس مغربی غزل 42
1. چو باده چشم تو خوده است دل خراب چراست
چو حال تست در آتش جگر کباب چراست
با منست آنکس که بودم طالب او از شمس مغربی غزل 43
1. با منست آنکس که بودم طالب او با منست
هم تنم را جان شیرین است و هم جانرا تن است
آنکه او در هر لباسی شد عیان از شمس مغربی غزل 44
1. آنکه او در هر لباسی شد عیان پیداست کیست
وانکه هست از جمله عالم نهان پیداست کیست
از دهانش بسخن جز اثری نتوان از شمس مغربی غزل 45
1. از دهانش بسخن جز اثری نتوان یافت
از میانش بمیان جز کمری نتوان یافت
نهان پیر تو خویش آفتاب رخت از شمس مغربی غزل 46
1. نهان پیر تو خویش آفتاب رخت
از آنکه مانع ادراک اوست تاب رخت
دل شد اندر پیچ و تاب حلقه گیسوی از شمس مغربی غزل 47
1. دل شد اندر پیچ و تاب حلقه گیسوی اوست
پیچ و تاب حلقه ی گیسوی او بی انتهاست