غزلیات شمس مغربی

1 ای بلبل جان چونی اندر قفس تن‌ها تا چند درین تنها مانی تو تن تنها

2 ای بلبل خوش‌الحان زان گلشن و زان بستان چون بود که افتادی ناگاه به کلجن‌ها

3 گویی که فراموشت گردیده درین گلخن آن روضه و آن گلشن و آن سنبل و سوسن‌ها

4 بشکن قفس تن را پس تنتن‌تن‌گویان از مرتبه گلخن بخرام به گلشن‌ها

1 چون تافت بر دل من پرتو جمال حبیب بدید دیده جان حسن بر کمال حبیب

2 چه التفات بلذات کائنات کند کسی که یافت دمی لذت وصال حبیب

3 بدام و دانه عالم کجا فرود آید دلی که گشت گرفتار زلف و خال حبیب

4 خیال ملک دو عالم نیاورد بخیال سری که نیست دمی خاای از خیال حبیب

1 ای کرده متجلی رخت از دیده هر خوب وی حسن و جمال همه خوبان بتو منسوب

2 بر صفحه رخساره هر ماه پری روی حرفی دو سه از دفتر حسنت شده مکتوب

3 محبوب ز هر روی بجز روی تو نبود خود نیست بهر وجد بجز روی تو محبوب

4 بر عکس رخت چشم زلیخا نگران بود در آینه روی خوش یوسف یعقوب

1 مرا که لعل لبت ساقی است و جام شراب از آن دو نرگس مست توام مدام خراب

2 مرا که زمزمه قول دوست در گوش است چه حاجت است آواز چنگ عود و رباب

3 فتاده بر رخ دلبر بطالع مسعود نخست چشم که بگشود چشم بخت از خواب

4 بدین صفت که منم مست ساقی باقی عجب که باز شناسم شراب را ز سراب

1 ای صفات بیکران تو طلسم گنج ذات گنج ذات تو گشته مخفی ز طلسمات صفات

2 هست عالم سربسر نقش طلسم گنج تو از طلسم و نقش هرگز حل نگردو مشکلات

3 ای صفاتت نقشبند کارگاه هردو کَون سایه نور صفات توست نقش کاینات

4 ظل نقش کاینات از نور تو دارد ظهور زانکه باشد انبساطش بر جمیع ممکنات

1 ای روی تو مهر و کَون ذرات ذات تو برون ز نفی و اثبات

2 ذرّات کجا رسند در مهر ذرات کجا و مهر هیهات

3 اسماء و صفات کَون هر یک در ذات تو اند محو لذّات

4 نی اسم و نه نعت بود آنجا نه رسم و نه شکل و وضع همتات

1 ای صفاتت حجاب چهره ذات ذات پاکت ظهور بخش صفات

2 آفتاب رخت چو تابان گشت منهدم شد ز نور او ظلمات

3 لب تو بر جهان مرده دمید نفسی زان بیافت حیات

4 آنجهان در خروش و جوش آمد پیش مهر رخ تو چون ذرّات

1 ای کائنات ذات ترا مظهر صفات وی پیش اهل دیده صفات تو به ز ذات

2 تا روی دلفریب تو آهنگ جلوه کرد شد جلوه گاه روی تو مجموع کاینات

3 تا آفتاب حسن و جمالت ظهور کرد ظاهر شدند جمله ذرات ممکنات

4 از بس که ابر فیض تو بارید بر عدم سر بر زد از زمین عدم چشمه حیات

1 ای از دو جهان نهان عیان کیست وی عین عیان پس این نهان کیست

2 آنکس که به صد هزار صورت هر لحظه همی شود عیان کیست

3 وانکس که به صد هزار جلوه بنمود جمال هر زمان کیست

4 گویی که نماهنم از دو عالم پیدا شده در یکان یکان کیست

1 ور هزاران جام گوناگون شرابی بیش نیست گر چه بسیارند انجم آفتابی بیش نیست

2 گرچه برخیزد ز آب بحر موج بی شوار کثرت اندر موج باشد لیکن آبی بیش نیست

3 چون خطایی کرد با خود گشت پیدا کاینات علّت ایجاد عالم پس خطایی بیش نیست

4 یک سخن پرسید از خود در جهان جان و دل جمله ارواح را زانرو جوابی بیش نیست