شه آن را دان که گفت از امیرخسرو دهلوی مثنوی 72
1. شه آن را دان که گفت از جان آزاد
به ترک بخل و خشم لهو و بیداد
...
مبارک بامدادی کاختر از امیرخسرو دهلوی مثنوی 73
1. مبارک بامدادی کاختر روز
شد از نور مبارک گیتی افروز
...
خوشا هندوستان و رونق از امیرخسرو دهلوی مثنوی 74
1. خوشا هندوستان و رونق دین
شریعت را کمال عز و تمکین
...
کنون از فتح هندوستان از امیرخسرو دهلوی مثنوی 75
1. کنون از فتح هندوستان دهم شرح
کنم دیباچهٔ گرشاسپ را طرح
...
همیشه دور چرخ لاجوردی از امیرخسرو دهلوی مثنوی 76
1. همیشه دور چرخ لاجوردی
نداند پیشه‌ای جز ره نوردی
...
چه خوش باشد در آغاز از امیرخسرو دهلوی مثنوی 77
1. چه خوش باشد در آغاز جوانی
دو بیدل را بهم سودای جانی
...
شبی داده جهان را زیور از امیرخسرو دهلوی مثنوی 78
1. شبی داده جهان را زیور و روز
مهی چون آفتاب عالم افروز
...
صبا چون باغ را پیرایه از امیرخسرو دهلوی مثنوی 79
1. صبا چون باغ را پیرایه نو کرد
دل بلبل به روی گل گرو کرد
...
چو اصحاب غرض گفتند از امیرخسرو دهلوی مثنوی 80
1. چو اصحاب غرض گفتند هر چیز
فراوان بیخت با نو آن غرض نیز
...
زهی بستان آن شه را از امیرخسرو دهلوی مثنوی 81
1. زهی بستان آن شه را جمالی
که باشد چون خضر خانش نهالی
...
مبادا آسمان را خانه از امیرخسرو دهلوی مثنوی 82
1. مبادا آسمان را خانه معمور
که یاران را ز یکدیگر کند دور
...