ای شهٔ مشرق شده چون آفتاب از دهلوی مثنوی 25
1. ای شهٔ مشرق شده چون آفتاب
وز تو جهان در حد مغرب بتاب
بادشه شرق، که آن مژده یافت از دهلوی مثنوی 26
1. بادشه شرق، که آن مژده یافت
روش ، چو خورشید زمشرق، بتافت
شاه به رویش چو نظر کرد چست از دهلوی مثنوی 27
1. شاه به رویش چو نظر کرد چست
دید دران آئینه خود را درست
روز چو آخر شد و گرما گذشت از دهلوی مثنوی 28
1. روز چو آخر شد و گرما گذشت
چشمه خور خواست ز دریا گذشت
چون بسخن رفت بسی داوری از دهلوی مثنوی 29
1. چون بسخن رفت بسی داوری
دور درامد به نصیحت گری
شب چو وداع مه و سیاه کرد از دهلوی مثنوی 30
1. شب چو وداع مه و سیاه کرد
صبح دم از مهر قبا پاره کرد
کرد چو ره در سرطان آفتاب از دهلوی مثنوی 31
1. کرد چو ره در سرطان آفتاب
چشمهٔ خورشید فرو شد باب
رخش طلب کرد شه کام گار از دهلوی مثنوی 32
1. رخش طلب کرد شه کام گار
شد بگهٔ چاشت به دولت سوار
حضرت دهلی کنف دین و داد از دهلوی مثنوی 33
1. حضرت دهلی کنف دین و داد
جنت عدن ست که آباد باد
مسجد جامع که ز فیض اله از دهلوی مثنوی 34
1. مسجد جامع که ز فیض اله
زمزمهٔ خطبهٔ او تا به ماه
شکل مناره چو ستونی ز سنگ از دهلوی مثنوی 35
1. شکل مناره چو ستونی ز سنگ
از پی سقف فلک شیشه رنگ