درآمد در دل آن سلطان دل‌ها از دهلوی غزل 12
1. درآمد در دل آن سلطان دل‌ها
دل من زنده شد زان جان دل‌ها
زهی وصف لبت ذکر زبان‌ها از دهلوی غزل 13
1. زهی وصف لبت ذکر زبان‌ها
دهانت در سخن اکسیر جان‌ها
بهر شکار آمد برون کژ کرده ابر و ناز را از دهلوی غزل 14
1. بهر شکار آمد برون کژ کرده ابر و ناز را
صانع خدایی کاین کمان داد آن شکار انداز را
جانم از آرام رفت، آرام جان من کجا از دهلوی غزل 15
1. جانم از آرام رفت، آرام جان من کجا
هجرم نشان فتنه شد، فتنه نشان من کجا
بشکفت گلها در چمن، ای گلستان من بیا از دهلوی غزل 16
1. بشکفت گلها در چمن، ای گلستان من بیا
سرو ایستاده منتظر، سرو روان من
وقت گل است نوش کن باده چون گلاب را از دهلوی غزل 17
1. وقت گل است نوش کن باده چون گلاب را
بلبل نغمه ساز کن بلبله شراب را
شکل دل بردن که تو داری نباشد دلبری را از دهلوی غزل 18
1. شکل دل بردن که تو داری نباشد دلبری را
خواب بندی های چشمت کم بود جادوگری را
گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را از دهلوی غزل 19
1. گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را
جا مده باری تو در دل دوستان دینه را
تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا از دهلوی غزل 20
1. تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا
کی بود پیکاری آن مردم شکاران ترا
این چه روزست اینکه یار از در درآمد مر مرا از دهلوی غزل 21
1. این چه روزست اینکه یار از در درآمد مر مرا
وه چه کار است اینکه از جانان برآمد مر مرا
گنج عشق تو نهان شد در دل ویران ما از دهلوی غزل 22
1. گنج عشق تو نهان شد در دل ویران ما
می زند زان شعله دایم آتشی در جان ما
در خم گیسوی کافر کیش داری تارها از دهلوی غزل 23
1. در خم گیسوی کافر کیش داری تارها
بهر گمره کردن پاکانست این زنارها