مقطعات کمال خجندی

1 طبع من هر چه بسازد بسر خوان سخن قسمت تست اگر بد سازد

2 بنده در هر غزلی کرد ادا قول کمال تا بتصنیف ترا معتقد خود سازد

1 درسخنم کزو زنم لاف لاف از سخن چو در توان زد

2 بر فرق حسود قالبی گوی آن خشت بود که پرتوان زد

1 بما آن صوفی ببریده بینی بغیر از عجز و مسکینی ندارد

2 نشاید جرم خود بینی بروبست که آن بیچاره خود بینی ندارد

1 ای پاره ز چنگت به تن صوفی دلق درشان تو آیت یزید فی الحق

2 چنگت به سپاه طوقتمش می ماند کاشکستن او شد سبب راحت خلق

1 اگر زهره شنیدی بانگ چنگت رباب و عود خود را با تو میداد

2 وگر بودی نبی بر رسم تحفه بناختهای تو نی میفرستاد

1 ز شعر خویش جز وی و کلاهی که هریک به قالبی و بی بهایند

2 بدان حضرت فرستادم به تحفه اگر چه صدر عالی را نشاید

3 امیدم هست کز لطف تو هر دم چو یابند التفاتی بر سر آیند

1 هفت بیت آمد غزلهای کمال پنج گنج از لطف آن عشر عشیر

2 هفت بیتیهای یاران نیز هست هر یک پاک و روان و دلپذیر

3 لیک از هر هفتشان حک کردنی است چار بیت از اول و سه از اخیر

1 سوال کرد یکی از علای دین گلکار که تو غلام نئی روی تو سیاه چراست

2 جواب داد که هر موریی که میسازیم چو آتشی بکنی دود آن بجانب ماست

3 سیاه رویی من عارضی است اصلی نیست سیاه رویی بنده ز دود موریهاست

1 مطبخ بی برگ مرا در سفر نیست بحق نمک اوماج خشک

2 همچو ستونی که بود خیمه را میگذرانیم بکوماج خشک

1 نشسته بر دم حمام دیدم آن مه را به گلرخان دگر گفتمش ز بعد سلام

2 اگر تو آدمی‌ای اعتقاد من این است که دیگران همه نقشند بر در حمام