مقطعات کمال خجندی

1 شاه را از فضل و رحمت پادشاه ذوالجلال هم جمال ملک بخشیدست و ملک جمال

2 داعی جاه و جمال تو کمال است و ملک از سلاطین نیست کس را این کمال و این جلال

1 ای طالب معانی در شاعری ز هر در در حجره معاذی چون آیی و نشینی

2 از بس تواضع او را کوچک دل شناسی لیکن برادر او مرد بزرگ بینی

1 الا ای صوفی مکشوف باطن که بنمایی ره ارباب ورع را

2 بباطن صورت فقر دعا گوی چو بینی قطع کن از من طمع را

1 میزند بنگ صاف مرشد خاف غافل از ذوق باده غیبی است

2 گر چه آن شیخ کالنبی گویند کالنبی نیست شیخ کبنی است

1 ز ما ای صبا با محمد رسان خدا را درودی که او را سزاست

2 بگو با درود آنگهش در نهفت که ای ساز معنی ز طبع تو راست

3 گرفتم که باشد ترا صد گرفت بهر یک غزل کاختراعی مراست

4 نه آخر غریب دیار تواند ترا با غریبان خصومت چراست

1 حمیدک همی گفت با دوستان که ماموش مه پیکر و دوست روست

2 چو ما گربه ایم ای عزیزان چه عیب که ما موش را دوست داریم دوست

1 حسام کچل را یکی پیر راه کلاهی به بخشید و گفت آه آه

2 فتاد از سر سیز ما این کلاه بجایی که هرگز نروید براه

1 آن میرکه در سماع سوزی دارد سگ روی غلام همچو یوزی دارد

2 گویند غلام او خطی دارد سبز خط نی که ولی جوال دوزی دارد

1 قطعه مدح تو گردید ترک شد مکتوب عفو فرما ز دعاگو که قلم دیر کشید

2 ورنه آن گفته چون آب روان بود چنان که ببوسید خاک قدمت خواست دوید

3 تو روانی سخن بین که ز دروازه شهر تا در خلوت خاص تو بسه ماه رسید

1 جیم آقا گفت بهر قبر میر حافظی باید که ما سرنا چی ایم

2 چون حمید گر به این معنی شنید از مین برجست و گفتا ما چه ایم؟