مقطعات کمال خجندی

1 آواز حزین سوزنی را مشنو که کنند عیب بسیار

2 خشک است همین و نیز باریک چون سوزن خار های دیوار

1 دو کمالند در جهان مشهور یکی از اصفهان یکی ز خجند

2 این یکی در غزل قدیم المثل و آن دگر در قصیده بیمانند

3 فی المثل در میان این دو کمال نیست فرقی مگر بمویی چند

1 دوش مهمان لب جانان شدم عذر گفت و منتم بر جان نهاد

2 کامشبم چیزی چنان در خورد نیست تا توان پیش چنین مهمان نهاد

3 گفتم آن نقل دهان بس نیست گفت هیچ پیش مهمان نتوان نهاد

1 ز شعر خویش جز وی و کلاهی که هریک به قالبی و بی بهایند

2 بدان حضرت فرستادم به تحفه اگر چه صدر عالی را نشاید

3 امیدم هست کز لطف تو هر دم چو یابند التفاتی بر سر آیند

1 ز ضعف و صحت تن یار صرف خواندن از من سوال کرد ز لفظی که آن فصیح بود

2 نظر بجانب قدش فکندم و گفتم الف مقابل عین است چون صحیح بود

1 قطعه مدح تو گردید ترک شد مکتوب عفو فرما ز دعاگو که قلم دیر کشید

2 ورنه آن گفته چون آب روان بود چنان که ببوسید خاک قدمت خواست دوید

3 تو روانی سخن بین که ز دروازه شهر تا در خلوت خاص تو بسه ماه رسید

1 طبع من هر چه بسازد بسر خوان سخن قسمت تست اگر بد سازد

2 بنده در هر غزلی کرد ادا قول کمال تا بتصنیف ترا معتقد خود سازد

1 طبع تو کمال کیمیایی است کز وی سخن تو همچو زر شد

2 دیوان تو دی یکی همی خواند دیدم که دهانش پر شکر شد

1 باغی است پر از گل معانی دیوان کمال تازه اش دار

2 شعر دگران چو خار اشتر پیرامن او بجای دیوار

3 تا سنبل و نرگسش نچینند دزدان گل ریاض اشعار

1 صوفیی علم لغت میکرد بحث جز جدل هیچش نبود از علم بهر

2 در لغت گفتا چه باشد موت و سم گفتمش تا چند گویی مرگ و زهر