مقطعات کمال خجندی

1 یکی شعر سلمان زمن بنده خواست که در دفترم زآن سخن هیچ نیست

2 بدو گفتم آن گفته های چو آب کز آن سان دری در عدن هیچ نیست

3 من از بهر تو مینوشتم و لیک سخنهای او پیش من هیچ نیست

1 آن میرکه در سماع سوزی دارد سگ روی غلام همچو یوزی دارد

2 گویند غلام او خطی دارد سبز خط نی که ولی جوال دوزی دارد

1 اگر زهره شنیدی بانگ چنگت رباب و عود خود را با تو میداد

2 وگر بودی نبی بر رسم تحفه بناختهای تو نی میفرستاد

1 از جناب رفیع داودی گه سلیمانش آستان بوسید

2 بطریق معامله سوی شیخ مدتی شد که تحفه رسید

3 بار دیگر ز جامه دران امید میتوان صوف دیگری دزدید

1 ای بلبل خوش نغمه ز ما باد سلامت مرغ که در سدره همین نغمه سراید

2 هر نام تو از آن شد خرد از ما در فطرت کاین خرده شناسی همه از طبع نوازید

3 هر نقش که در پرده نهفتی زنی و چنگ چون ماه نوش زهره بانگشت نماید

4 نام سخن بنده بر آور به غریبی کاین کار غریب است و زدست تو برآید

1 بر سر بی‌مو حسام خلوتی را هرکه زد حق به دست اوست گر فریاد و افغان می‌کند

2 چون سرش زیر کلاه بخیه از گرمی بسوخت بر مثال کاسه نو بانگ پنگان می‌کند

1 بما آن صوفی ببریده بینی بغیر از عجز و مسکینی ندارد

2 نشاید جرم خود بینی بروبست که آن بیچاره خود بینی ندارد

1 به مجمعی که دف از قول خویش میزند لاف جواب دادنی اش در نفس به بانگ بلند

2 که در برابر من ای فراغ چنبر پوش ز لطف لاف زنی تن زن و به طلبه مخند

1 پنج بیت قطعه ات کز گنج آمد فزون من چه گویم چون نظامی را جوابش حد نبود

2 تو سخن کردی روانه نزد من من بنده آن گر چه فکر نیک بود آن از تو این هم بد نبود

3 در جواب شعر چون آب روانت بیت ما خانه زین بود و ما را زین روانتر خود نبود

1 ترک دنیای دون بگیر کمال تا جهانیت مرد دین خوانند

2 هر که در بند ریش و دستارست خاص و عامش بهیج نستانند

3 چون کلاه ار سریش هست بترک همه بر فرقهاش بنشانند