مقطعات کمال خجندی

1 بسمع معجری ای پیک عاشقان برسان حدیث شوق ملاقات و آرزمندی

2 ز بعد آنکه زدی حلقه بر در و خود را در آن جناب همایون چو حلقه افکندی

3 بگویش این قدر از من که ای برتبت و فضل گذشته قدر تو از پایه هنرمندی

4 چه گل شکفت ازاینت که بر سبیل خلاف درخت مهر و محبت ز بیخ برکندی

1 ذاکر حق که دل روشنت از بیداریست همدم صبح سحر خیز و خنک جان و تنت

2 گر تو در ذکری و فکری شده زانسان مشغول که دگر باد نیاید زمن و حال منت

3 من هم از فکر نیم خالی و از ذکر دمی گو بذکر توام و گاه بفکر دهنت

1 براه گرم بغداد این سلمان در آن حالت که از جان می بریدی

2 نبودش گوییا شعر پدر یاد که آنرا خواندی و بر خود دمیدی

1 بود وقتی کمال اسماعیل شرف روزگار اهل سخن

2 به کمال تو در سخن کامروز آن بزرگ این شرف نداشت که من

1 با فقاعی گفتم از روی مزاح بد معامل نیستم من ای خسیس

2 وجه شربتها که دادی نسیه ام گر فراموشت شود بر یخ نویس

1 حاجی احمد گله میکرد که در خانه مرا نیست برگ و شده ام راضی ازین غصه به مرگ

2 گفتم ای کله کدو فهم نشد اینقدرت که زمستان نبود هیچ کدو خانه به برگ

1 سلیهائی کز سهند آمد من و یاران ز کوشک موج آن بالا و اوج کوشک میدیدیم پست

2 شد بطاق هر دریچه آب نزدیک آنچنان کانزمان شستیم ما و هر که بود از کوشک دست

1 گفتم از مصر معانی بفرستم بتو باز سخن چند که آید به دهانت چو شکر

2 باز ترسیدم ازین نکته که گویی چو همام شکر از مصر به تبریز میارید دگر

1 گفته های لطیف بنده خویش بنده ام گر بلطف میخوانی

2 بر من خود پسند نیز قلم حاکمی گر به قهر میرانی

1 صوفیی علم لغت میکرد بحث جز جدل هیچش نبود از علم بهر

2 در لغت گفتا چه باشد موت و سم گفتمش تا چند گویی مرگ و زهر