دارم ز ابروان تو چشم عنایتی از کمال خجندی غزل 1017
1. دارم ز ابروان تو چشم عنایتی
کر نازم اره کشی نکنندم حمایتی
درین پستی گر آن مه را نیابی از کمال خجندی غزل 1018
1. درین پستی گر آن مه را نیابی
به بالا هم شوی آنجا نیابی
درین ره هرچه جونی آن بیابی از کمال خجندی غزل 1019
1. درین ره هرچه جونی آن بیابی
بجو نقدی که ناگاهان بیابی
دست ندارم از تو من گرچه از کمال خجندی غزل 1020
1. دست ندارم از تو من گرچه زېایم افکنی
تیز ترم بدوستی گر همه تیغ میزنی
دگر باره تیغ جفا بر کشیدی از کمال خجندی غزل 1021
1. دگر باره تیغ جفا بر کشیدی
ز باران دیرینه باری بریدی
دل رفت به باد دلپذیری از کمال خجندی غزل 1022
1. دل رفت به باد دلپذیری
کسی را نبود زجان گزیری
دل ز باران کهن برداشتی از کمال خجندی غزل 1023
1. دل ز باران کهن برداشتی
چیست چندین جنگ پیش از آشتی
دل شد ز عشق باری شیدا چنانکه از کمال خجندی غزل 1024
1. دل شد ز عشق باری شیدا چنانکه دانی
کرد آب دیده رازم پیدا چنانکه دانی
دل شیشه ایست جای خیال تو از کمال خجندی غزل 1025
1. دل شیشه ایست جای خیال تو ای پری
کردی پری به شیشه همین است ساحری
دل که سودای تو می پخت کبابش از کمال خجندی غزل 1026
1. دل که سودای تو می پخت کبابش کردی
بود غمخانه دیرینه خرابش کردی
دل من به داغ جفا سوختی از کمال خجندی غزل 1027
1. دل من به داغ جفا سوختی
مرا مانده دل را چرا سوختی
دل می کنی جراحت و مرهم نمیدهی از کمال خجندی غزل 1028
1. دل می کنی جراحت و مرهم نمیدهی
عیسی دمی و آب به آدم نمیدهی