گر خود هزار سنگ ملامت به از کمال خجندی غزل 766
1. گر خود هزار سنگ ملامت به سر خورم
چندانکه زنده ام غم آن سپمپر خورم
...
گر دل طلبی از من جان هم به از کمال خجندی غزل 767
1. گر دل طلبی از من جان هم به تو در بازم
وره دیده خون افشان آن نیز روان سازم
...
گر دهد دستم کز آن عارض نقابش از کمال خجندی غزل 768
1. گر دهد دستم کز آن عارض نقابش بر کنم
بوسه دو از رخ چون آفتابش بر کنم
...
گر کام خود از لبت بگیرم از کمال خجندی غزل 769
1. گر کام خود از لبت بگیرم
چون خضر به سالها نمیرم
...
گر گذاری که با تو در نگویم از کمال خجندی غزل 770
1. گر گذاری که با تو در نگویم
خاک پایت به چشم ها بخریم
...
اگر من از عشق آن دو رخ میرم از کمال خجندی غزل 771
1. اگر من از عشق آن دو رخ میرم
ای گل روضه دامنت گیرم
...
گفت دلدارم که از هجران دلت از کمال خجندی غزل 772
1. گفت دلدارم که از هجران دلت خون می‌کنم
گفتم ار خون شد ورا از دیده بیرون می‌کنم
...
گفت بار از غیر ما پوشان نظر از کمال خجندی غزل 773
1. گفت بار از غیر ما پوشان نظر گفتم به چشم
وآنگهی دزدیده در ما می‌نگر گفتم به چشم
...
ما از نو سخنور جهانیم از کمال خجندی غزل 774
1. ما از نو سخنور جهانیم
صاحب نظریم و نکته دانیم
...
ما از شراب و شاهد صد بار توبه از کمال خجندی غزل 775
1. ما از شراب و شاهد صد بار توبه کردیم
آن توبه ها شکستیم چون با تو باده خوردیم
...
ما از لب تو کام ندیدیم و گذشتیم از کمال خجندی غزل 776
1. ما از لب تو کام ندیدیم و گذشتیم
تشنه به لب چشمه رسیدیم و گذشتیم
...
ما با غم تو خرم و آسوده خاطربم از کمال خجندی غزل 777
1. ما با غم تو خرم و آسوده خاطربم
زآن لب به کام ما شکری نی و شاکریم
...