می میرسد از باغ به خدمت برسیدش از کمال خجندی غزل 646
1. می میرسد از باغ به خدمت برسیدش
پوشیده بخلونگه عشرت بکشیدش
...
نشان شیروان دارد سر زلف از کمال خجندی غزل 647
1. نشان شیروان دارد سر زلف پریشانش
دلیلی روشن است اینکه چراغی زبر دامانش
...
نیستم دسترسی آنکه ببوسم از کمال خجندی غزل 648
1. نیستم دسترسی آنکه ببوسم پایش
در برفت وز سر من نرود سودایش
...
بار خرمن سوز ما گو روی گندمگون از کمال خجندی غزل 649
1. بار خرمن سوز ما گو روی گندمگون بپوش
ورنه خواهد سوخت خرمن هر کرا عقل است و هوش
...
به نینی که بر آن در بریم سجده از کمال خجندی غزل 650
1. به نینی که بر آن در بریم سجده خاص
همیشه فاتحه خوانیم از سر اخلاص
...
کجا کنند به نیغ از تو عاشقان از کمال خجندی غزل 651
1. کجا کنند به نیغ از تو عاشقان اعراض
ز شمع باری پروانه کی برد مقراض
...
داریم ساقیا هوس عشرت و نشاط از کمال خجندی غزل 652
1. داریم ساقیا هوس عشرت و نشاط
جویای راه میکده ایم اهدنا الصراط
...
کسی که دوست ندارد ز جان ندارد از کمال خجندی غزل 653
1. کسی که دوست ندارد ز جان ندارد حظ
که جسم دور ز جان از جهان ندارد حظ
...
دل چه کند سرو و تماشای باغ از کمال خجندی غزل 654
1. دل چه کند سرو و تماشای باغ
تا بتوانم از همه دارم فراغ
...
کنار آب و لب جویبار و گوشه از کمال خجندی غزل 655
1. کنار آب و لب جویبار و گوشه باغ
خوش است با صنمی سرو قد به شرط فراغ
...
بار بنشست به مجلس بنشانید از کمال خجندی غزل 656
1. بار بنشست به مجلس بنشانید چراغ
روی او نور تجلیست مخوانید چراغ
...
ای خطت خوب و عبارت نازک و از کمال خجندی غزل 657
1. ای خطت خوب و عبارت نازک و لبها لطیف
خال مشکینت ملیح و عارض زیبا لطیف
...