زهی چو کعبه ترا صد هزار سر بر در از کمال خجندی غزل 586
1. زهی چو کعبه ترا صد هزار سر بر در
ندیده از مژه سیل بار ما تر تر
عاشق کند مشاهده حق بروی یار از کمال خجندی غزل 587
1. عاشق کند مشاهده حق بروی یار
باری چنان طلب کن و عشقی چنین بیار
گر قبول نو فتد از من بیدل سیر و زر از کمال خجندی غزل 588
1. گر قبول نو فتد از من بیدل سیر و زر
هر دو پیش تو فرستم مع شنی آخر
ما در این شهر ملولیم و از این قوم نغور از کمال خجندی غزل 589
1. ما در این شهر ملولیم و از این قوم نغور
دور از این جمع پریشان و ز دلها شده دور
مرا گونی بمیر از من چه تقصیر از کمال خجندی غزل 590
1. مرا گونی بمیر از من چه تقصیر
ز چندان دلبری یک ناز کم گیر
مگر ترک جفا و بکن جفای دگر از کمال خجندی غزل 591
1. مگر ترک جفا و بکن جفای دگر
که باشد از تو جفای دگر وفای دگر
من گریان چه کنم زآن مژه و غمزه حذر از کمال خجندی غزل 592
1. من گریان چه کنم زآن مژه و غمزه حذر
چه یکی نیزه چه صد چون بگذشت آب از سر
می خورد خونم به شوخی شاد و خندان آن پسر از کمال خجندی غزل 593
1. می خورد خونم به شوخی شاد و خندان آن پسر
شیر مادر می خورد پنداری و مال پدر
آرزو برده ام که چشم تو باز از کمال خجندی غزل 594
1. آرزو برده ام که چشم تو باز
کشدم که به عشره گاه به ناز
آنکه انداخت ز پایم چو سر زلف دراز از کمال خجندی غزل 595
1. آنکه انداخت ز پایم چو سر زلف دراز
باربش در دل بیرحم وفائی انداز
ای خاک آستان تو شاهان سر فراز از کمال خجندی غزل 596
1. ای خاک آستان تو شاهان سر فراز
در هر دو کون عشق تو محمود و مازیار
با چشم خوش ای شوخ مرا جنگ مینداز از کمال خجندی غزل 597
1. با چشم خوش ای شوخ مرا جنگ مینداز
محنت زده را به بلا جنگ مینداز