کمترین کاری مراکز دیدهٔ گریان فتاد از کمال خجندی غزل 479
1. کمترین کاری مراکز دیدهٔ گریان فتاد
در شب هجران در و دیوارم از باران فتاد
گدای کوی ترا پادشاه میخوانند از کمال خجندی غزل 480
1. گدای کوی ترا پادشاه میخوانند
چو راه یافته بر آن در براه میخوانند
گر آن به در زکاة حسن مسکین تر گدا جوید از کمال خجندی غزل 481
1. گر آن به در زکاة حسن مسکین تر گدا جوید
چو من گم گشت اویم بگوئیدش مرا جوید
گر به سنگ سنمم عشق تو دندان شکند از کمال خجندی غزل 482
1. گر به سنگ سنمم عشق تو دندان شکند
دل ز لبهای تو دندان طمع بر نکند
گر بگذری سوی چمن سرو سهی از جا رود از کمال خجندی غزل 483
1. گر بگذری سوی چمن سرو سهی از جا رود
ور زآنکه برقع افکنی صبر از دل شیدا رود
گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد از کمال خجندی غزل 484
1. گر ترا از ستم و جور خدا توبه دهد
زاهد شهر زعشق تو مرا توبه دهد
گر تو از پرده به ما رخ بنمانی چه شود از کمال خجندی غزل 485
1. گر تو از پرده به ما رخ بنمانی چه شود
ور دری بر من درویش گشانی چه شود
گرچه سرو چمن از آب روانی دارد از کمال خجندی غزل 486
1. گرچه سرو چمن از آب روانی دارد
نتوان پیش قدته گفت که جانی دارد
اگر درد تو از حبیب باشد از کمال خجندی غزل 487
1. اگر درد تو از حبیب باشد
درد سرت از طبیب باشد
گر دل ز دسته زلف تو افغان کشیده بود از کمال خجندی غزل 488
1. گر دل ز دسته زلف تو افغان کشیده بود
عیش مکن به ناله که کژدم گزیده بود
گر دلم در زلف پنهان کرده‌ای پیدا شود از کمال خجندی غزل 489
1. گر دلم در زلف پنهان کرده‌ای پیدا شود
مشک غمازست و این دزدی از او رسوا شود
گر دم زنم بی روی او شرم آیدم از روی خود از کمال خجندی غزل 490
1. گر دم زنم بی روی او شرم آیدم از روی خود
عاشق بجوید زندگی بی صحبت دلجوی خود