عشق بر آتش بسوخت دفتر بود از کمال خجندی غزل 467
1. عشق بر آتش بسوخت دفتر بود و نبود
اما آبت فتح قریب سر حقایق گشود
عکس رویت چون فتد در آب آب از کمال خجندی غزل 468
1. عکس رویت چون فتد در آب آب از خود رود
گر فشانی زلف مشکین مشک ناب از خود رود
عندلیبی می زند بر گل نوانی از کمال خجندی غزل 469
1. عندلیبی می زند بر گل نوانی بشنوید
بوی بار آشنا از آشنائی بشنوید
عید می آید و مردم مه نو میطلبند از کمال خجندی غزل 470
1. عید می آید و مردم مه نو میطلبند
دید ها طاق خم ابروی او میطلبند
غبار خاک در او چو در خیال از کمال خجندی غزل 471
1. غبار خاک در او چو در خیال آرید
به نور چشم خود آن نونیا میازارید
غم عشقت دل ما را همیشه شاد از کمال خجندی غزل 472
1. غم عشقت دل ما را همیشه شاد میدارد
چنین ملک خرابی را به ظلم آباد میدارد
غنچه از رشک دهان نو دهان از کمال خجندی غزل 473
1. غنچه از رشک دهان نو دهان گرد آورد
سوسن از تر سخنی تو دهان گرد آورد
فرح به سینه پر غصه بی تو چون از کمال خجندی غزل 474
1. فرح به سینه پر غصه بی تو چون آید
که گر به کوه بسنجم غمت فزون آید
قدح بدور لیت پر ز خون دلی از کمال خجندی غزل 475
1. قدح بدور لیت پر ز خون دلی دارد
غمش میاد کز اینسان دلی بدست آرد
قلم صحیفة شوق ار هزار باره از کمال خجندی غزل 476
1. قلم صحیفة شوق ار هزار باره نویسد
هزار عذر ز تقصیر بر کناره نویسد
کدام ناز و تنعم به ذوق آن از کمال خجندی غزل 477
1. کدام ناز و تنعم به ذوق آن برسد
که بوی بار به باران مهربان برسد
کسی که درد تو خواهد دلش دوا از کمال خجندی غزل 478
1. کسی که درد تو خواهد دلش دوا چه کند
ز عشق سینه که رنجور شد شفا چه کند