بوی خوشت چو همدم باد سحر شود از کمال خجندی غزل 348
1. بوی خوشت چو همدم باد سحر شود
حال دلم ز زلف تو آشفته تر شود
بهار آمد خبر از می فرستید از کمال خجندی غزل 349
1. بهار آمد خبر از می فرستید
سلام گل به باد از پی فرستید
بی تو مرا زندگی بکار نیاید از کمال خجندی غزل 350
1. بی تو مرا زندگی بکار نیاید
نعمت بی دوست خوشگوار نیابد
بیزارم از آن دل که در درد نباشد از کمال خجندی غزل 351
1. بیزارم از آن دل که در درد نباشد
هر دل که بترسد ز بلا مرد نباشد
بی لبت در جگر تشنه لبان آب نماند از کمال خجندی غزل 352
1. بی لبت در جگر تشنه لبان آب نماند
بی سر زلف تو در رشنه جانه ناب نماند
بیمار ترا کس نتوانست دوا کرد از کمال خجندی غزل 353
1. بیمار ترا کس نتوانست دوا کرد
هم درد تو خوشتر که علاج دل ما کرد
بیمار عشق جز لب او آرزو نکرد از کمال خجندی غزل 354
1. بیمار عشق جز لب او آرزو نکرد
این نوش دارو ار دگری جست و جو نکرد
بی باد تو عشاق دل شاد نیابند از کمال خجندی غزل 355
1. بی باد تو عشاق دل شاد نیابند
بی بندگی از بند غم آزاد نیابند
پری را دلبری چندین نباشد از کمال خجندی غزل 356
1. پری را دلبری چندین نباشد
ملک را بدخویی آیین نباشد
پیش از آندم که می و میکده در عالم بود از کمال خجندی غزل 357
1. پیش از آندم که می و میکده در عالم بود
جان من با لب خندان قدح همدم بود
پیش رخ نو دیده پری را نکو ندید از کمال خجندی غزل 358
1. پیش رخ نو دیده پری را نکو ندید
شد ناظر فرشته و این خلق و خو ندید
پیش رویت صنما وصف قمر نتوان کرد از کمال خجندی غزل 359
1. پیش رویت صنما وصف قمر نتوان کرد
نسبت حقه لعلت به شکر نتوان کرد