غزلیات کمال خجندی

1 خطت سبز و لبت مشک و گلاب است دهانت ذره رویت آفتاب است

2 تو گنج حسن و بس خانه دل که از شوق چنین گنجی خراب است

3 دل من بی به روی تو سوزان چو کتان از وجود ماهتاب است

4 شبی کان آستان بالین من نیست چه جای بستر و چه جای خواب است

1 درد من گویید با یاران که درمان یافت نیست پار، درمان‌است درمان چیست چون آن یافت نیست

2 دل سکندروار خواهد تشنه‌لب جان برفشاند از دهانش چون نشان آب حیوان یافت نیست

3 بر جراحت‌های پیکان خسته آن غمزه را نوش دارو جز در آن لب‌های خندان یافت نیست

4 کس نمی‌یابم که رحمی بر غریبان آورد گوییا در شهر خوبان یک مسلمان یافت نیست

1 گر مرا از نظر انداختی این هم نظری است هر جفائی که رسد از تو وفای دگری است

2 دل مجروح مرا هست برآن تیر گرفت که چرا از حرم خاص تو او را گذری است

3 باش تا حسن نو روزی به ظهور انجامد که از آن روز هنوز این رخ زیبا سحری است

4 ای حسود از سر کین عیب محبان تا چند عیب خود بین تو که پنداشتهای آن هنری است

1 عشق از نام و از نشان یکتاست بینشانی نشان مرد خداست

2 هر را از مقام بی رنگی رنگی ز رنگ او پیداست

3 خلعت عشق نیست لایق عقل کاین قبا بر قد دل آمد راست

4 دل چه و دین کدام و عقل کدام عشق را دل کجا و صبر کجاست

1 گر مرا سر رود اندر غم جانان غم نیست عاشق شیفته دل را خبر از عالم نیست

2 عهد بستی که دگر از تو نه بردارم دل ترسم آنست که پیمان بنان محکم نیست

3 دارم از دست تو بسیار شکابت لیکن با که گویم که درین حال کسم محرم نیست

4 جز به میل تو ندارد دل مسکین ذوقی بلبل سوخته را باغ و گلستان کم نیست

1 خطت چو خضر به آب حیات نزدیک است به آن لبان چو شکر نبات نزدیک است

2 ز خاک پای تو سر سبزی ایست سرها را به این سخن سر زلف دوتات نزدیک است

3 نشان کوثر و طوبی که میدهند از دور به چشم ما وقد دلربات نزدیک است

4 حکایت دل پرخون ما پرسش از جام که پیش لعل لب جانفزات نزدیک است

1 روزی که به من ناز و عتابت به حساب است آن روز مرا روز حساب است و عذاب است

2 گفتی پس قرنی ز جفایت بکشم دست فریاد من از دست تو باز این چه عتاب است

3 خواهند شدن صید و تا ماه ز ماهی کز عارض و زلف تو بسی شست در آب است

4 گرد لب و رخسار تو جان بر سر آتش از ذوق نمک رقص کنان همچو کباب است

1 بنیاد وجودم ز تو ای دوست خراب است وین کار خرابی همه از حب شراب است

2 جانم به عذاب است ز مخموری دوشین ساقی قدحی ده که در آن عین ثواب است

3 چون میگذرد عمر سبک رطل گران ده وین چرخ گران از پی ما چون به شتاب است

4 زاهد که شود غره به زهدی که ندارد آن زهد فریبنده او نقش سراب است

1 سرو قدت روان لبت جان است جان من این روان من آن است

2 حلقه حلقه اگر نه مست نواند در گوش تو از چه غلطان است

3 یادگارم ز تیر غمزه تو بر دل خسته داغ پیکان است

4 دیده در علم دید؛ درانی است تا در کنار این معانی نه حد باران است

1 از کویت بفردوس اعلی دری است نثار در تست هرجا سری است

2 تو رضوان نوشین لبی و شراب ز دست تو هر قطره ای کوثری است

3 تو از رحمتی آبت و بند زلف ز طاوس بر روی آیت پری است

4 مرو همچو بیانی از پیش چشم درین گوشه بنشین که خوش منظری است