ای بت یاقوت لب وی مه نامهربان از خواجوی غزل 714
1. ای بت یاقوت لب وی مه نامهربان
شمع شبستان دل گلبن بستان جان
ای رخت شمع بت پرستان شمع بیرون بر از شبستان از خواجوی غزل 715
1. ای رخت شمع بت پرستان شمع بیرون بر از شبستان
بر لب جوی و طرف بستان داد مستان ز باده بستان
ای رخ تو قبلهٔ خورشید پرستان از خواجوی غزل 716
1. ای رخ تو قبلهٔ خورشید پرستان
پرتو روی چو مهت شمع شبستان
چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان از خواجوی غزل 717
1. چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان
که خبر دهد ز جنت دم صبح و باد بستان
ای چشم تو چشم‌بند مستان از خواجوی غزل 718
1. ای چشم تو چشم‌بند مستان
روی تو چراغ بت پرستان
ببوستان می گل بوی لاله گون مستان از خواجوی غزل 719
1. ببوستان می گل بوی لاله گون مستان
مگر ز دست سمن عارضان پردستان
نرگس مستت فتنهٔ مستان از خواجوی غزل 720
1. نرگس مستت فتنهٔ مستان
تشنهٔ لعلت باده پرستان
ای بوستان عارض تو گلستان جان از خواجوی غزل 721
1. ای بوستان عارض تو گلستان جان
چشم تو عین مستی و جسم تو جان جان
ای لب و گفتار تو کام دل و قوت جان از خواجوی غزل 722
1. ای لب و گفتار تو کام دل و قوت جان
لعل زمرد نقاب گوهر یاقوت کان
ای چشم می پرستت آشوب چشم بندان از خواجوی غزل 723
1. ای چشم می پرستت آشوب چشم بندان
وی زلف پر شکستت زنجیر پای بندان
ای می لعل تو کام رندان از خواجوی غزل 724
1. ای می لعل تو کام رندان
جعد تو زنجیر پای بندان
به من رسید نوید وصال دلداران از خواجوی غزل 725
1. به من رسید نوید وصال دلداران
چو کشته را دم عیسی و کشته را باران