گلزار جنتست رخ حور پیکرش از خواجوی کرمانی غزل 548
1. گلزار جنتست رخ حور پیکرش
و آرامگاه روح لب روح پرورش
آن ماه بین که فتنه شود از خواجوی کرمانی غزل 549
1. آن ماه بین که فتنه شود مهر انورش
آن نقش بین که سجده کند نقش آذرش
هر دل غمزده کان غمزه از خواجوی کرمانی غزل 550
1. هر دل غمزده کان غمزه بود غمازش
هیچ شک نیست که پوشیده نماند رازش
رقم ز غالیه بر طرف لاله از خواجوی کرمانی غزل 551
1. رقم ز غالیه بر طرف لاله زار مکش
ز نافه ختنی نقش بر عذار مکش
گر چه تنگست دلم چون دهن از خواجوی کرمانی غزل 552
1. گر چه تنگست دلم چون دهن خندانش
دل فراخست در آن سنبل سرگردانش
آه از آن یار که نبود خبر از خواجوی کرمانی غزل 553
1. آه از آن یار که نبود خبر از یارانش
داد از آنکس که نباشد غم غمخوارانش
اگر او سخن نگوید سخنست از خواجوی کرمانی غزل 554
1. اگر او سخن نگوید سخنست در دهانش
وگر او کمر نبندد نظرست در میانش
دگر وجود ندارد لطیفه‌ئی از خواجوی کرمانی غزل 555
1. دگر وجود ندارد لطیفه‌ئی ز دهانش
ز هیچکس نشنیدم دقیقه‌ئی چومیانش
بیرون ز کمر هیچ ندیدم از خواجوی کرمانی غزل 556
1. بیرون ز کمر هیچ ندیدم ز میانش
جز خنده نشانی نشنیدم ز دهانش
آنکه جز نام نیابند نشان از خواجوی کرمانی غزل 557
1. آنکه جز نام نیابند نشان از دهنش
بر زبان کی گذرد نام یکی همچو منش
حسد از هیچ ندارم مگر از خواجوی کرمانی غزل 558
1. حسد از هیچ ندارم مگر از پیرهنش
که جز او کیست که برخورد ز سیمین بدنش
ترک خنجرکش لشکرشکن از خواجوی کرمانی غزل 559
1. ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش
بت خورشید بناگوش و مه دردی نوش