ای مرغ خوش‌نوا چه فرو بسته‌ئی نفس از خواجوی غزل 536
1. ای مرغ خوش‌نوا چه فرو بسته‌ئی نفس
برکش ز طرف پرده‌سرا نالهٔ جرس
نه مرا بر سر کوی تو به جز سایه جلیس از خواجوی غزل 537
1. نه مرا بر سر کوی تو به جز سایه جلیس
نه مرا در غم عشق تو به جز ناله انیس
به فلک می‌رسد خروش خروس از خواجوی غزل 538
1. به فلک می‌رسد خروش خروس
بشنو آوای مرغ و نالهٔ کوس
الوداع ای دلبر نامهربان بدرود باش از خواجوی غزل 539
1. الوداع ای دلبر نامهربان بدرود باش
الرحیل ای لعبت شیرین زبان بدرود باش
کارم از بی‌سیمی ار چون زر نباشد گو مباش از خواجوی غزل 540
1. کارم از بی‌سیمی ار چون زر نباشد گو مباش
بی‌نوایی را نوایی گر نباشد گو مباش
یار ما را گر غمی از یار نبود گو مباش از خواجوی غزل 541
1. یار ما را گر غمی از یار نبود گو مباش
ور من غمخوار را غمخوار نبود گو مباش
زهی مستی من ز بادام مستش از خواجوی غزل 542
1. زهی مستی من ز بادام مستش
شکست دل از سنبل پرشکستش
مستم ز دو چشم نیمه مستش از خواجوی غزل 543
1. مستم ز دو چشم نیمه مستش
وز پای درآمدم ز دستش
مبرید نام عنبر بر زلف چون کمندش از خواجوی غزل 544
1. مبرید نام عنبر بر زلف چون کمندش
مکنید یاد شکر بر لعل همچو قندش
رخت شمع شبستان می‌نهندش از خواجوی غزل 545
1. رخت شمع شبستان می‌نهندش
لبت لعل بدخشان می‌نهندش
سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش از خواجوی غزل 546
1. سرو را پای به گل می‌رود از رفتارش
واب شیرین ز عقیق لب شکر بارش
رقیب اگر بجفا باز داردم ز درش از خواجوی غزل 547
1. رقیب اگر بجفا باز داردم ز درش
مگس گزیر نباشد زمانی از شکرش