از مرگ براهیم که علامهٔ دین بود از خاقانی قطعه 132
1. از مرگ براهیم که علامهٔ دین بود
دردا که علامات کرامات نگون شد
سپهر مکارم صفی کز صفاتش از خاقانی قطعه 133
1. سپهر مکارم صفی کز صفاتش
کدورت نصیب روان عدو شد
وفا جستن از خلق خاقانیا بس از خاقانی قطعه 134
1. وفا جستن از خلق خاقانیا بس
که جستن به اندازهٔ جهد باشد
نیت من نکوست در حق دوست از خاقانی قطعه 135
1. نیت من نکوست در حق دوست
دوستان را نیت نکو باشد
خاقانی ار زبان ز سخن بست حق اوست از خاقانی قطعه 136
1. خاقانی ار زبان ز سخن بست حق اوست
چند از زبان نیافته سودی زیان کشد
پیشوای علما جامهٔ من از خاقانی قطعه 137
1. پیشوای علما جامهٔ من
نز پی بیشی و پیشی پوشد
جهان را آه آه از دل برآمد از خاقانی قطعه 138
1. جهان را آه آه از دل برآمد
چو عزالدین بوعمران فروشد
چه شد که بادیه بربود رنگ خاقانی از خاقانی قطعه 139
1. چه شد که بادیه بربود رنگ خاقانی
که صبح فام شد از راه و شام‌گون آمد
خبر برآمد کان آفتاب شرع فرو شد از خاقانی قطعه 140
1. خبر برآمد کان آفتاب شرع فرو شد
هزار آه زهرک آن خبر شنود برآمد
گر به شروانم اهل دل می‌ماند از خاقانی قطعه 141
1. گر به شروانم اهل دل می‌ماند
در ضمیرم سفر نمی‌آمد
ای روح صفات اهرمن بند از خاقانی قطعه 142
1. ای روح صفات اهرمن بند
وی نوک سنان آسمان رند
ای تاجدار خسرو مغرب که شاه چرخ از خاقانی قطعه 143
1. ای تاجدار خسرو مغرب که شاه چرخ
در مشرقین ز جاه تو کسب ضیا کند