رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 شب چون حلی ستاره درهم پیوست ما هم چو ستارگان حلی‌ها بربست

2 با بانگ حلی چو دربرم آمد مست از طالع من حلیش حالی بگسست

1 آن نرگس مخمور تو گلگون چون است بادام تو پسته‌وار پر خون چون است

2 ای داروی جان و آفتاب دل من چونی تو و چشم دردت اکنون چون است

1 خاقانی اسیر یار زرگر نسب است دل کوره و تن شوشهٔ زرین سلب است

2 در کورهٔ آتش چه عجب شفشهٔ زر در شفشهٔ زر کورهٔ آتش عجب است

1 تا یار عنان به باد و کشتی داده است چشمم ز غمش هزار دریا زاده است

2 او را و مرا چه طرفه حال افتاده است من باد به دست و او به دست باد است

1 از غدر فلک طعن خسان صعب‌تر است وز هر دو فراق غم رسان صعب‌تر است

2 صعب است فراق یار دلبر لیکن محتاج شدن به ناکسان صعب‌تر است

1 خاقانی از آن شاه بتان طمع گسست در کار شکسته‌ای چو خود دل دربست

2 پروانه چه مرد عشق خورشید بود کورا به چراغ مختصر باشد دست

1 غم بر دل خاقانی ترسان بنشست گو بر لب آب و آتش آسان بنشست

2 تا رفته معزی و عزیزانش از پس بر خاتم جانم چو سلیمان بنشست

1 آن بت که ز عشق او سرم پر سود است نقش کژ او هیچ نمی‌گردد راست

2 پیش آمد امروز مرا صبح‌دمی گفتم به دلم هرچه کنی حکم تو راست

1 آن گل که به رنگ طعنه در می کرده است با عارض تو برابر کی کرده است

2 با روی تو روی گل ز خجلت در باغ هم سرخ برآمده است و هم خوی کرده است

1 ای صید شده مرغ دلم در دامت من عاشق آن دو لعل میگون فامت

2 ای ننگ شده نام رهی بر نامت تا جان نبری کجا بود آرامت