رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 چون قهر الهی امتحان تو کند حصن تو نهنگ جان‌ستان تو کند

2 وآنجا که کرم نگاهبان تو کند از کام نهنگ حصن جان تو کند

1 درویش که اخلاق الهی دارد در ملک وجود پادشاهی دارد

2 چون قدرت او ز ماه تا ماهی است دانستن چیزها کماهی دارد

1 این چرخ بدآئین نه نکو می‌گردد زو عمر کهن حادثه نو می‌گردد

2 از چرخ مگو این همه خاکش بر سر کاین خاک نیرزد که بر او می‌گردد

1 روزی فلکم بخت اگر بازآرد یار از دل گم بوده خبر بازآرد

2 هجران بشود آتشم از دل ببرد وصل آید و آبم به جگر بازآرد

1 خواهند جماعتی که تزویر کنند از حیله طریق شرع تغییر کنند

2 تغییر قضا به هیچ رو ممکن نیست هرچند که این گروه تدبیر کنند

1 والا ملکی که داد سلطانی داد من دانم گفت کام خاقانی داد

2 گفتم ملکا چه داد دل دانی داد چون عمر گذشته باز نتوانی داد

1 تا در لب تو شهد سخنور باشد نشگفت اگر شهد تب آور باشد

2 شاید که تب تو حسن پرور باشد خورشید به تب لرزه نکوتر باشد

1 خواهی شرفت هردمی اعلا باشد باشد طلب فروتنی تا باشد

2 با خاک نشینان بنشین تا گویند هر چیز سبک‌تر است بالا باشد

1 معشوق ز لب آب حیات انگیزد پس آتش تب چرا ازو نگریزد

2 آن را که ز لب دم مسیحا خیزد آخر به چه زهره تب در او آویزد

1 در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند

2 گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز مردار بود هر آنکه او را نکشند