کو آنکه به پرهیز و به توفیق و سداد از خاقانی رباعی 120
1. کو آنکه به پرهیز و به توفیق و سداد
هم باقر بود هم رضا هم سجاد
دردی است مرا به دل دوایم بکنید از خاقانی رباعی 121
1. دردی است مرا به دل دوایم بکنید
گرد سر آن شوخ فدایم بکنید
دیدی که نسیم نوبهاری بوزید از خاقانی رباعی 122
1. دیدی که نسیم نوبهاری بوزید
ما را ز بهار ما نسیمی نرسید
کس همچو من غریب بی‌یار مباد از خاقانی رباعی 123
1. کس همچو من غریب بی‌یار مباد
بیچاره و عاجز و گرفتار مباد
دریاب که دل برفت و تن هم بنماند از خاقانی رباعی 124
1. دریاب که دل برفت و تن هم بنماند
وان سایه که بد نشان من هم بنماند
آن تن که حساب وصل می‌راند نماند از خاقانی رباعی 125
1. آن تن که حساب وصل می‌راند نماند
و آن جان که کتاب صبر می‌خواند نماند
هرچند که از خسان جهان سیر آمد از خاقانی رباعی 126
1. هرچند که از خسان جهان سیر آمد
روشن جانی از آسمان زیر آمد
جانان شد و دل به دست هجرانم داد از خاقانی رباعی 127
1. جانان شد و دل به دست هجرانم داد
هجر آمد و تب‌های فراوانم داد
تا عشق به پروانه درآموخته‌اند از خاقانی رباعی 128
1. تا عشق به پروانه درآموخته‌اند
زو در دل شمع آتش افروخته‌اند
در راه تو گوشم از خبر باز افتاد از خاقانی رباعی 129
1. در راه تو گوشم از خبر باز افتاد
در وصل تو چشمم از نظر باز افتاد
هرکس که ز ارباب عبادت باشد از خاقانی رباعی 130
1. هرکس که ز ارباب عبادت باشد
بر چهرهٔ او نور سعادت باشد
لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد از خاقانی رباعی 131
1. لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد
روی تو چو لاله خال مشکین دارد