کو آنکه به پرهیز و از خاقانی شروانی رباعی 120
1. کو آنکه به پرهیز و به توفیق و سداد
هم باقر بود هم رضا هم سجاد
دردی است مرا به دل از خاقانی شروانی رباعی 121
1. دردی است مرا به دل دوایم بکنید
گرد سر آن شوخ فدایم بکنید
دیدی که نسیم نوبهاری از خاقانی شروانی رباعی 122
1. دیدی که نسیم نوبهاری بوزید
ما را ز بهار ما نسیمی نرسید
کس همچو من غریب بی‌یار از خاقانی شروانی رباعی 123
1. کس همچو من غریب بی‌یار مباد
بیچاره و عاجز و گرفتار مباد
دریاب که دل برفت و از خاقانی شروانی رباعی 124
1. دریاب که دل برفت و تن هم بنماند
وان سایه که بد نشان من هم بنماند
آن تن که حساب وصل می‌راند از خاقانی شروانی رباعی 125
1. آن تن که حساب وصل می‌راند نماند
و آن جان که کتاب صبر می‌خواند نماند
هرچند که از خسان جهان از خاقانی شروانی رباعی 126
1. هرچند که از خسان جهان سیر آمد
روشن جانی از آسمان زیر آمد
جانان شد و دل به دست از خاقانی شروانی رباعی 127
1. جانان شد و دل به دست هجرانم داد
هجر آمد و تب‌های فراوانم داد
تا عشق به پروانه درآموخته‌اند از خاقانی شروانی رباعی 128
1. تا عشق به پروانه درآموخته‌اند
زو در دل شمع آتش افروخته‌اند
در راه تو گوشم از خبر از خاقانی شروانی رباعی 129
1. در راه تو گوشم از خبر باز افتاد
در وصل تو چشمم از نظر باز افتاد
هرکس که ز ارباب عبادت از خاقانی شروانی رباعی 130
1. هرکس که ز ارباب عبادت باشد
بر چهرهٔ او نور سعادت باشد
لعلت چو شکوفه عقد از خاقانی شروانی رباعی 131
1. لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد
روی تو چو لاله خال مشکین دارد