در باغچهٔ عمر من غم پرورد از خاقانی رباعی 132
1. در باغچهٔ عمر من غم پرورد
نه سرو نه سبزه ماند، نه لاله، نه ورد
چون درد تو بر دلم شبیخون آورد از خاقانی رباعی 133
1. چون درد تو بر دلم شبیخون آورد
دندانت موافق دلم گشت به درد
بخت ار به تو راه دادنم نتواند از خاقانی رباعی 134
1. بخت ار به تو راه دادنم نتواند
باری ز خودم خلاص دادن داند
بخت ار به مراد با توام بنشاند از خاقانی رباعی 135
1. بخت ار به مراد با توام بنشاند
گردون ز توام برات دولت راند
روزی فلکم بخت بد ار باز آرد از خاقانی رباعی 136
1. روزی فلکم بخت بد ار باز آرد
از این دل گم بوده خبر باز آرد
معشوقه ز لب آب حیات انگیزد از خاقانی رباعی 137
1. معشوقه ز لب آب حیات انگیزد
پس آتش تب چرا ازو نگریزد
زلف تو بنفشه ار غلامی فرمود از خاقانی رباعی 138
1. زلف تو بنفشه ار غلامی فرمود
زین روی بنفشه حلقه درگوش نمود
چون نامهٔ تو نزد من آمد شب بود از خاقانی رباعی 139
1. چون نامهٔ تو نزد من آمد شب بود
برخواندم و زو شبی دگر کردم سود
خاقانی از آن کام که یارت ندهد از خاقانی رباعی 140
1. خاقانی از آن کام که یارت ندهد
نومیدی و چرخ داد کارت ندهد
امشب نه به کام روزگار است آن مرد از خاقانی رباعی 141
1. امشب نه به کام روزگار است آن مرد
ناخورده شراب در خمار است آن مرد
در باغ شعیب و خضر و موسی نگرید از خاقانی رباعی 142
1. در باغ شعیب و خضر و موسی نگرید
تا چشمهٔ خضر و ماه و شعری نگرید
گر بد دارد و گر نکو او داند از خاقانی رباعی 143
1. گر بد دارد و گر نکو او داند
گر جرم کند و گر عفو او داند