رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 هرکس که ز ارباب عبادت باشد بر چهرهٔ او نور سعادت باشد

2 ایام وجود او به او فخر کنند در خدمت او بخت ارادت باشد

1 لعلت چو شکوفه عقد پروین دارد روی تو چو لاله خال مشکین دارد

2 من در غم تو چو غنچه بندم زنار تا نرگس تو چو خوشه زوبین دارد

1 در باغچهٔ عمر من غم پرورد نه سرو نه سبزه ماند، نه لاله، نه ورد

2 بر خرمن ایام من از غایت درد نه خوشه نه دانه ماند، نه کاه نه گرد

1 چون درد تو بر دلم شبیخون آورد دندانت موافق دلم گشت به درد

2 اندر همه تن نبود جز دندانت کو با دل من موافقت داند کرد

1 بخت ار به تو راه دادنم نتواند باری ز خودم خلاص دادن داند

2 تا مانده‌ام ار پیش توام بنشاند از غصه که بی تو مانده‌ام برهاند

1 بخت ار به مراد با توام بنشاند گردون ز توام برات دولت راند

2 پروانهٔ بخت را به دیوان وصال مرفق چه دهم تا ز منت نستاند

1 روزی فلکم بخت بد ار باز آرد از این دل گم بوده خبر باز آرد

2 هجران بشود آتشم از دل ببرد وصل آید و آبم به جگر باز آرد

1 معشوقه ز لب آب حیات انگیزد پس آتش تب چرا ازو نگریزد

2 آن را که لب دم مسیحا خیزد آخر به چه زهره تب در او آویزد

1 زلف تو بنفشه ار غلامی فرمود زین روی بنفشه حلقه درگوش نمود

2 در باغ بنفشه را شرف زان افزود کو حلقه به گوش زلف تو خواهد بود

1 چون نامهٔ تو نزد من آمد شب بود برخواندم و زو شبی دگر کردم سود

2 پس نور معانی تو سر بر زد زود اندر دو شبم هزار خورشید نمود