خاقانی را ذم کنی ای از خاقانی شروانی رباعی 168
1. خاقانی را ذم کنی ای دمنهٔ عصر
کو شتربه است و شیر نر احمد نصر
خاقانی ازین مختصران از خاقانی شروانی رباعی 169
1. خاقانی ازین مختصران دست بدار
در کار شگرف همتی دست برآر
ای داده تو را دست سپهر از خاقانی شروانی رباعی 170
1. ای داده تو را دست سپهر و دل دهر
از بخت تو را تخت و هم از دولت بهر
دانی ز چه یک نام حق از خاقانی شروانی رباعی 171
1. دانی ز چه یک نام حق آمد غفار
یعنی که به مجرمان عاصی رحم آر
دل کوفته‌ام چو تخمکان از خاقانی شروانی رباعی 172
1. دل کوفته‌ام چو تخمکان ز آتش قهر
لب شسته به هفت آب ز آلایش دهر
خاکی دل من به آتش آگنده از خاقانی شروانی رباعی 173
1. خاکی دل من به آتش آگنده مدار
آبم مبر و چو خاکم افکنده مدار
گفتم به دل ار چو نی از خاقانی شروانی رباعی 174
1. گفتم به دل ار چو نی ببرندم سر
ننشینم تا نخایم آن شکر تر
ای چرخ مهم را ز سفر از خاقانی شروانی رباعی 175
1. ای چرخ مهم را ز سفر باز آور
در ره دلش از راه ببر باز آور
ای نام تو در شهر به از خاقانی شروانی رباعی 176
1. ای نام تو در شهر به خوبی مشهور
وصل تو تمنای هزاران مهجور
هرکس که شود به مال از خاقانی شروانی رباعی 177
1. هرکس که شود به مال دنیا فیروز
در چشم کسان بزرگ باشد شب و روز
دود تو برون شود ز روزن از خاقانی شروانی رباعی 178
1. دود تو برون شود ز روزن یک روز
مرغ تو بپرد از نشیمن یک روز
ای چشم تو فتنهٔ فلک از خاقانی شروانی رباعی 179
1. ای چشم تو فتنهٔ فلک را قلوز
هجران تو شیر شرزه را گیرد بز